Nog een mooie quote over Mental Health: “A curious mix of tough pop songs and girl power – with a hint of bubble tea, yoga and social media.” Mijn dag kan niet meer stuk. Gelukkig maakt LCMDF gewoon electropop met een dikke knipoog naar de jaren negentig. Een beetje dance en een beetje pop. Niet origineel, wel populair. De eerste keer dat ik de EP opzet, is onderweg naar Arnhem in een Mini. Vier tracks keuvelen voorbij zonder enige vorm van aandacht op te eisen. Bij nummer vijf wordt ik wakker en constateer herkenning. Wat een leuk liedje is dit! Zeker ergens op een festival gehoord deze zomer. Dat geldt zeker ook voor de volgende drie songs.
Bij track 9 valt het kwartje. Dit schijfje bevat vier tracks en de Mini start de cd steeds opnieuw. Wat in eerste instantie oninteressant leek, is behoorlijk “sticky”. Invloeden komen van TLC, Rage Against The Machine en All Saints. Dat kun je zeker horen. ‘I Go Insane’ is noise met de beats van ‘Setting Sun’ van The Chemical Brothers. De zanglijn en “punky” uithalen maken het af. ‘Paranoia’ heeft gerapte vocalen en stevige rockgitaren, tikje vreemd, maar wel lekker.
Op ‘The Big Skip’ en ‘I Want To Believe’ komen de jaren 90 girlband invloeden naar de oppervlakte. Daardoor blijven de deuntjes lekker hangen.
Zijn de vier nummers genoeg om je geboeid te houden bij meerdere draaibeurten? Ja en nee. Van de meeste albums draai je uiteindelijk toch steeds slechts enkele nummers. Gereduceerd tot een viertal wapenfeiten moet een EP dan wel alleen hoogtepunten bevatten. Dat geldt hier alleen voor de eerste twee. Zet die maar op repeat in je Mini.
Swelter - Mountains For EveryoneHet is inmiddels al weer drie jaar geleden dat de Zwolse indiepopband...
Marco Roelofs - Kaal: Backstage In Een Rockleven Op 22 september ’12 gaf de band Heideroosjes zijn laatste concert in...