Slipknot - Antennas To Hell Recensie op Podiuminfo

2012-10-12 Slipknot, wie is er niet groot mee geworden? In de grote nu-metalopleveing eind jaren ’90 waren zij één van de bands die hun doorbraak vierden. Samen met Korn, Linkin Park en Limp Bizkit wisten zij in te spelen op jeugdige boosheid en onzekerheid. Gelukkig is de band daar niet in blijven hangen en zijn ze met de tijd mee gegroeid. Zo brachten ze een steeds melodieuzer geluid ten gehore. De kwaliteit van de albums ging er niet altijd op vooruit, denk hierbij vooral aan hun laatste werk All Hope Is Gone. Toch mogen ze zich vandaag de dag tot één van ’s werelds grootste metaliconen rekenen. Hoe dat zich ontwikkeld heeft, hebben ze mooi weten te vangen op het nieuwe album Antennas To Hell. Een best of-verzameling die van ‘(sic)’ naar ‘Snuff’ gaat en zo het eerste hoofdstuk van Slipknot vastlegt.

Het eerste hoofdstuk? Of allicht het enige hoofdstuk? Het was groot nieuws toen bassist Paul Gray twee jaren geleden zelfmoord pleegde. Sindsdien is de toekomst van Slipknot nog altijd onzeker. Geen van de bandleden is bereid de studio in te duiken zonder Gray. Toeren doen ze wel nog altijd, zo zijn ze onlangs als headliner voor Download bevestigd. Percussionist Shawn Crahan geeft aan dat ze op die manier er wel alles aan willen doen om mekaar niet kwijt te raken en wie weet ooit met nieuw materiaal te komen. Hij laat in een interview weten dat dat lastig zal worden, aangezien Gray vrijwel de grootste bijdrage leverde aan het schrijfproces.

Toekomst of niet, dit album bevat alles wat een Slipknot-liefhebber zich maar kan wensen. Hiermee kan teruggekeken worden op een geschiedenis die gaat van classics als ‘Wait And Bleed’, ‘Surfacing’ en ‘The Heretic Anthem’, naar later werk als ‘Duality’ en ‘Psychosocial’. Zelfs het nummer ‘Purity’ staat erop, zij het in een live-uitvoering. Een nummer dat niet zonder slag of stoot op het eerste self-titled gezet mocht worden in verband met copyrights.

Grote vraag is voor wie deze verzamelaar echt interessant is. De trouwe fans hebben uiteraard alle albums al en op Antennas To Hell staan ook geen nieuwe nummers. Tevens is de kans vrij klein dat er nog iemand op deze aardbol rondloopt die nog nooit van Slipknot gehoord heeft, dus als kennismaking hoef je de plaat ook niet te zien. Nee, de verzameling word een stuk spannender als je een paar euro extra neerlegt en de deluxe editie gaat halen. Je krijgt er dan een cd bij met hun optreden op Download in 2009 en een DVD met alle videoclips. Het mooie hiervan is dat de eerder besproken ontwikkeling zich ook heeft voortgezet in die video’s. Van een simpel concertclipje tot aan heuse artistieke projecten. Het tekent een band die is gegroeid van een stelletje maniakken in overall, tot een creatieve kracht met visie. Waar deze visie heen gaat is nog de vraag, maar tot die tijd kan een zekere 90’s generatie zich helemaal vinden in deze mooie verzameling.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Slipknot Label:CNR Music