RECENSIE: Antje Duvekot - New Siberia

Cover Antje Duvekot - New Siberia
recensie cijfer 2012-10-17 Een mensenleven kan soms raar lopen. Dat blijkt wel uit de levensloop van de van origine Duitse Antje Duvekot, die op 13-jarige leeftijd zonder familie in de Verenigde Staten belandde. Ze sprak destijds nauwelijks Engels, maar desalniettemin heeft ze zich dik twintig jaar na dato wel degelijk weten te ontwikkelen tot befaamd Engelstalige lyriciste. Vooral in het Amerikaanse folkcircuit gooide ze reeds hoge ogen met haar eerste twee albums. New Siberia is haar derde plaat en tweede in samenwerking met producer en singer-songwriter Richard Shindell.

Alhoewel de albumcover anders doet vermoeden, blijkt al snel dat Duvekot een heel gewone, sobere en ingetogen muzikante is. Liedjes als ‘Into The City’ en ‘New Siberia’ zijn ingetogen verhalende folksongs. Mede door haar heldere en lieflijke stem zijn het vooral de teksten die eruit springen op New Siberia. In ‘Glamorous Girls’ worden de “populaire” meisjes, die in de Amerikaanse high school cultuur gemeengoed lijken te zijn, op de hak genomen. Titelsong ‘New Siberia’ is met zinnen als ”Though I had no armor, you just let me go” een scherpe aanklacht en verwijzing naar gebeurtenissen uit haar kindertijd.

In het country georiënteerde ‘Sleepy Sea Of Indigo And Blue’ is het voor het eerst de muzikale achtergrond die in het oog springt, niet in de laatste plaats vanwege leuke bijdragen op mandoline en viool. ‘The Perfect Date’ is vervolgens wederom zo’n lieflijk en charmant liedje waarop Duvekot een patent lijkt te hebben. Op lichtvoetige wijze schetst ze hierin een beeld van een typisch en herkenbaar afspraakje tussen een verliefd stelletje.

De van origine Duitse singer-songwriter ontpopt zich als voortreffelijk tekstschrijfster en verpakt haar leuk opgebouwde “sprookjes” in rustig opbouwende harmonieuze melodieën. New Siberia als geheel wordt daarentegen vooral gekenmerkt door bescheidenheid. Te meer omdat er muzikaal gezien weinig tot niets spannends gebeurt. Niet één verrassende muzikale uitspatting, nergens écht iets onverwachts. Duvekots laatste sprookje is in zijn geheel echter prima in orde, maar te voorspelbaar en eentonig om écht te kunnen betoveren.
Recensent:Mick Claessens Artiest:Antje Duvekot Label:Munich Records
Cover Jackamo Brown - Oh No. The Drift Of The World

Jackamo Brown - Oh No. The Drift Of The World Jackamo Brown staat te boek als een zeer mysterieuze muzikant uit het...

Cover Number Nine - New Ways

Number Nine - New Ways De afgelopen jaren heeft de Utrechtse band Number Nine zeker niet stil...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT