.jpg)
2012-10-17
Als er één band ter wereld is die het ons, recensenten, lastig maakt, dan is het wel The Flower Kings. Het Zweedse progrock instituut onder leiding van Roine Stolt vergt altijd het uiterste van haar luisteraars. De albums zijn stuk voor stuk groeibriljanten, maar hebben altijd ongelooflijk veel tijd nodig om ze helemaal te kunnen doorgronden. Ook Banks Of Eden, het nieuwste studiowerk zou je op het eerste gehoor af kunnen doen als een niet al te originele kruising tussen Yes en King Crimson, maar daarmee doe je The Flower Kings ruim te kort.De vijf nummers zitten namelijk zeer ingenieus in elkaar en de openingstrack ‘Numbers’, die maar liefst 25 minuten klokt, laat niets te wensen over. Vanaf het typische progrock intro wordt je direct uitgedaagd goed op te letten. De overgangen tussen een stevige riff en zachte, spannende zang plaatst de band op het eerste gehoor in de hoek van Porcupine Tree, maar de jazzy uitstapjes zorgen voor dat typische Flower Kings geluid. Ondanks de vele zijsprongetjes komen we telkens weer op hetzelfde thema uit, waardoor de 25 minuten voorbij zijn voor je er erg in hebt. Was er in het grijze verleden niet een Engelse band, Pink Floyd genaamd, die ook moeiteloos weg kwam met dit soort pretentieuze nummers.
De overige vier nummers duren tussen de zes en acht minuten, maar zijn stuk voor stuk van uitzonderlijk hoog niveau. ‘For The Love Of Gold’ is iets toegankelijker, maar de stem van Hasse Fröberg en de prachtige gitaarloopjes en dito solo’s van Stolt zijn om je vingers bij af te likken. In ‘Pandemonium’ horen we voor het eerst dat King Crimson nog steeds een belangrijke invloed voor de band is; het mellotron geluid en de praatzang halverwege laten niets te raden over. Het prachtige refrein staat hier dan weer haaks op. Het levert een bijzonder intrigerend nummer op. Ook ‘For Those About To Drown’ zit in dezelfde hoek. Het rustige afsluitende ‘Rising The Imperial’ valt vooral op door de mooie zang met een fraaie gastrol voor Inger-Ohlen-Reingold. Los van het fraaie gitaarspel van Stolt dient het werk van de andere muzikanten niet onvermeld te blijven, waarbij vooral het prachtige baswerk van Jonas Reingold opvalt. Maar ook het inventieve toetsenwerk van Tomas Bodin en het subtiele drumwerk van Felix Lehrmann laten horen dat The Flower Kings louter uit hogeschool muzikanten bestaat.
Het is ogenschijnlijk niet al te opzienbarend wat The Flower Kings laten horen op Banks Of Eden, maar het past perfect in de catalogus van de heren, en laten we er niet omheen draaien: de band presteert het elke keer weer om een heuse blauwdruk voor de perfecte progrock plaat te fabriceren. Adembenemend mooi!
.jpg)
Ken Stringfellow - Danzig In The MoonlightJe moet echt onder een steen hebben geleefd, wil je de release van See You...
-1.jpg)
Kaipa - Vittjar Het Zweedse Kaipa bestaat ongemerkt al bijna veertig jaar. De door Hans...