.jpg)
2012-11-12
Psychedelische ‘60s garagepop. Zo zou je de muziek van The Setting Son kunnen omschrijven. De Deense band is toe aan het derde album, getiteld Before I Eat My Eyes And Ears. Tien liedjes die met een enorme vaart door de speakers razen. Ooit was The Setting Son een soloproject van Sebastien T.W. Kristiansen. In zijn flat in Kopenhagen nam hij meer dan vijftig nummers op, die bij Lorenzo Woodrose van Baby Woodrose (Deense rockband) terecht kwamen. Lorenzo vond het goed klinken en promootte de tapes bij het label Bad Afro Records. En voilà, Kristiansen kreeg een contract en Lorenzo Woodrose produceerde zijn eerste twee albums.
Sindsdien is er veel veranderd. The Settting Son is niet langer een éénmans-operatie, maar een zeskoppige band. Op Before I Eat My Eyes And Ears is er meer variatie te horen dan voorheen, maar aan de sound zelf is weinig gesleuteld. De tien korte nummers zitten bomvol met droomachtige instrumentalen. Het is allemaal niet gelikt, maar het is garage. Toch is The Setting Son er in geslaagd geen warrige plaat af te leveren. De refreinen zijn catchy en muzikaal blijft het zo nu en dan flink in je hoofd rondspoken.
Dat de nummers vaak niet veel langer zijn dan drie minuten merk je trouwens helemaal niet. Naadloos vloeien de songs in elkaar over, hetgeen de vaart erin houdt. ‘Eat My Fear’ zet aan het begin de toon, met een sixties orgel en aanstekelijke zangpartijen. Eén van de nummers met hitpotentie en ook niet voor niets uitgebracht als single. ‘Are You The One’ klinkt wat als Ariel Pink’s Haunted Graffiti en ‘All That Candy’ klinkt zo zoet als de titel doet vermoeden. En zo klinkt eigenlijk het hele album wel. Als zoete pop aan de Amerikaanse westkust. En dat is complimenteus, voor een Deense band.
.jpg)
Dark Dark Dark - Who Needs WhoWat is het toch fijn om nieuwe muziek te ontdekken! De band Dark Dark Dark...
.jpg)
Chains Of Love - Strange Grey Days Chains Of Love is een Canadese band die gevormd is door gitarist Felix...