Dat Johnson met Moon Duo niet ver weg blijft van de geestverruimende sound van de Wooden Shjips wordt al snel duidelijk bij de heerlijke opener 'Sleepwalker', die gedrenkt in fuzz en leunend op een beat uit een drummachine, in het refrein heerlijk opentrekt en zeer hypnotiserend werkt. 'I Can See' leunt op een repeterend synthritme en klinkt vrij toegankelijk, ware het niet dat het uiteraard weer eindigt in feedbackende gitaren.
'Circles' klinkt poppy en heeft wat invloeden uit de girlpop periode toen producer Phil Spector er nog toe deed. In 'I Been Gone' en 'Sparks' komen zowaar ook Alan Vega en Suicide om de hoek kijken, zodat ook vuig New York anno 1977 een plekje heeft op Circles.
Op het tweede deel van de plaat gaat Moon Duo dieper en tript harder. 'Free Action' begint met een lullige beat, maar gaat vervolgens zo hoog de stratosfeer in dat drugs overbodig zijn om het gewenste effect te bereiken. 'Trails' klinkt zelfs als een mantra als Johnson en Yamada gezamenlijk het zalvende refrein zingen. De trip bereikt zijn apotheose in het afsluitende 'Rolling Out' dat ruim acht minuten uittrekt om je in hogere sferen te brengen. Een prima en divers album voor liefhebbers van de betere psychedelica en een uitstekende tip voor het komende Roadburn festival in Tilburg als je het mij vraagt.
Omega Male - Omega MaleVoor sommige albums schiet mijn vocabulaire tekort. Hoe zullen we het...
Dark Dark Dark - Who Needs Who Wat is het toch fijn om nieuwe muziek te ontdekken! De band Dark Dark Dark...