.jpg)
2012-10-06
De dagen dat Cradle Of Filth stof deed opwaaien met haar provocerende uitstraling liggen inmiddels ver achter ons. De erotische-gothic-horror-blackmetal verkocht als een tierelier en hoe meer kerk en gezag zich tegen de band rond Dani Filth keerden, des te sneller liepen de verkoopcijfers omhoog. Inmiddels zijn we wel wat gewend en maken we ons niet meer zo druk om de wat kitscherig aandoende muziek van de immer populaire Engelsen. Daarbij hebben Dani en de zijnen op tijd onderkend dat er uit een ander vaatje getapt moest worden om het allemaal nog interessant te houden. De muziek van de heren werd daardoor per album toegankelijker, waarbij de term blackmetal steeds vaker werd ingeruild voor gothic metal. Het tiende album met de titel The Manticore & Other Horrors van het als een duiventil opererende gezelschap klinkt overigens een stuk minder commercieel dan zijn voorganger, maar is ook niet bijzonder extreem. Zo zijn de screams van Dani behoorlijk ingedamd (de man wordt volgend jaar tenslotte veertig) en zijn de grunts prima verstaanbaar. Daarbij is de term blackmetal amper nog van toepassing, maar horen we meer en meer traditionele metal die soms eerder aan Iron Maiden (bijvoorbeeld in ‘Manticore’) doet denken dan aan een extreme blackmetal band. Ook het gitaarloopje en riffwerk in ‘Frost On Her Pillow’ laten horen dat Dani en de zijnen op deze plaat sterker dan ooit zijn beïnvloed door de New Wave OF British Heavy Metal (NWOBHM). Het verhoogt de luisterbaarheid van de band overigens behoorlijk, zeker ook omdat je in vroeger jaren nog wel eens luistermoe werd van de constante stroom aan screams , grunts, doorroffelende drums en drukke riffs. Alhoewel ook op deze plaat de nummers allemaal weer behoorlijk snel zijn, komen ze toch rustiger over doordat er minder ideeën in één nummer gepropt zijn.
Dat er soms nog wel uit het oude vaatje getapt wordt, blijkt wel uit het wat uitbundiger georkestreerde ‘Huge Onyx Wings Behind Despair’, dat als een dolle doorroffelt. Ook ‘Pallid Reflection’ grijpt weer enigszins terug op oude tijden en bevat weer de bekende verleidelijk klinkende vrouwenstemmen, net als ‘Succumb To This’. De gitaarsolo’s in deze songs zijn overigens heerlijk melodieus.
Cradle Of Filth heeft de term NWOHBM opnieuw uitgevonden en heeft er met haar eigen invulling een andere draai aan gegeven. Het is een gedurfde stap van de band, die ondanks de lichte stijlverandering nog steeds als zichzelf klinkt, wat op zich uitzonderlijk knap mag worden genoemd. Ook deze plaat zal zijn weg naar de fans weer gaan vinden en mogelijk dat er zelfs nog wat zieltjes gewonnen gaan worden in een wat meer conservatieve hoek.
.jpg)
My Dying Bride - A Map Of All Our FailuresToen begin jaren negentig over de “grote drie” binnen de Engelse doommetal...
.jpg)
Skunk Anansie - Black Traffic Vaak als er bands terugkeren die in de jaren ’90 hun piek bereikten, valt het...