Muse - The 2nd Law Recensie op Podiuminfo

2012-09-28 Groot, grootser, grootst. Met The Resistance wist Muse wereldwijd een stadionband te worden. Een logisch gevolg: Debuutplaat Showbiz was een goed rockalbum, op Origin Of Symetry liet Muse vervolgens een fantastisch eigen geluid horen en het album groeide uit tot regelrechte klassieker. Met Absolution en Black Holes And Revelation werd de sound alleen maar grootser en op The Resistance hadden de Britten ook een echt hitalbum te pakken.

Met The 2nd Law maakt Muse het zichzelf plotseling erg moeilijk, want het album is zeker de eerste luisterbeurten moeilijk te verteren. De start van The 2nd Law is nog te behapstukken; ‘Supremacy’ is een fraai, rijkelijk georkestreerd Muse-nummer en op single ‘Madness’ experimenteren de heren verder met electronica. Het nummer is vrij snel te doorgronden en dus een prima singlekeuze. ‘Panic Station’ is funky en jaren ’80, een onherkenbare Muse-track die desalniettemin prima klinkt. ‘Survival’ kennen we als themesong voor de Olympische Spelen en is dusdanig onmiskenbaar Muse, dat het wellicht de minst interessante track is.

Wat opvalt aan The 2nd Law is het duidelijke kopieergedrag van Muse. Meer nog dan ooit zijn de invloeden bands als Queen, Radiohead, U2 en Led Zeppelin aanwezig. Op ‘Follow Me’ zet Muse zelfs het momenteel razend populaire genre dubstep in en het nummer gaat geheid een hoogtepunt worden in de live optredens die komen gaan. Ook ‘Unsustainable’ is dubstep, zij het in een wat clichématige vorm. Erg vet, dat dan weer wel. Hoogtepunt is wellicht het fraaie ‘Animals’, die dezelfde sfeer oproept als Muse-klassieker ‘Citizen Erased’ van Origin Of Symetry. Afsluiter ‘Isolated System’ is een dromerige trancesong, die best een paar minuten langer had mogen duren.

De keuze om basgitarist Christopher Wolstenholme twee nummers te laten zingen pakt niet geweldig uit. Vooral ‘Save Me’ is uitermate matig en vormt met ‘Explorers’ de bij Muse onvermijdelijke magere momenten van het album. Wolstenholme zingt ook op ‘Liquid State’, maar dit nummer heeft meer weg van een Pendulum-track.

Een moeilijk album dus, dat The 2nd Law, maar des te interessanter. En gewaagd dat een stadionband als Muse met een dergelijk album op te proppen komt. Het album verdient meerdere luisterbeurten, want uiteindelijk herbergt The 2nd Law enorm veel kwaliteit en schoonheid.

Recensent:Steven van Beek Artiest:Muse Label:Warner