.jpg)
2012-11-11
Hoewel bij de naam Ryan Bingham misschien niet meteen een belletje gaat rinkelen, heeft de Amerikaan in vijf jaar een zeer indrukwekkende muzikale carrière neergezet. Na zijn eerste twee albums kreeg de singer-songwriter met zijn rauwe stem in 2010 plots internationale roem door het titelnummer ‘The Weary Kind’ van de film Crazy Heart. Dit pareltje, van Bingham’s derde plaat Junky Star, won namelijk een Academy Award (Oscar), Golden Globe en een Grammy Award. Er zijn maar weinig muzikanten die hem dat na hebben gedaan!Losgebroken van zijn oude platenmaatschappij, richt Ryan Bingham samen met zijn vrouw het eigen label Axster Bingham Records op. Op die manier, met totale vrijheid en los van alle regels, kon de muzikant alle tijd nemen om zijn nieuwe plaat precies zo te maken als hij dat wilde. En dat blijkt op Tomorrowland, dat veel grootser en meer bombastisch is dan zijn voorgangers. Zo opent de eerste track ‘Beg For Broken Legs’ nog met een uptempo akoestisch gitaarrifje, maar al snel komen er elektrische gitaren en stampende drums bij, die de trend zetten voor de rest van het album: een echte rock (‘n roll) plaat!
Uit de teksten blijkt dat Bingham een echte singer-songwriter is, die schrijft en zingt over de problemen in de huidige maatschappij. Zo benoemt hij problemen in ‘Flower Bomb’, als “How in the hell can we progress, if we're all out of work hooked on pills for stress” en “Homeless kids on forgotten roads, let's hope they can bear with the winter cold”. Ook het epische, acht minuten durende ‘Rising Of The Ghetto’ mag niet onbesproken blijven. De doffe en opzwepende drums in het nummer illustreren de strijdlust op een prachtige manier. Ook thema’s als reizen en liefde worden beschreven, zoals in ‘Neverending Show’: “If I can keep from running out of gas, hopefully I'll make it home” en “All I care for now is holding you, never letting go”.
Na ruim drie kwartier eindigt ‘Never Far Behind’ in een lange fade-out en lijkt het album afgelopen te zijn. Echter, alsof het een live show betreft, komt Bingham nog terug voor een toegift. Hij laat in de laatste drie nummers dan ook nog even zien waar hij muzikaal vandaan komt: Americana en country voeren de boventoon.
De vrijheid bij zijn eigen platenlabel heeft Ryan Bingham veel goeds gedaan. Hij heeft een album afgeleverd dat veel verder gaat dan zijn drie voorgangers. Met Tomorrowland toont deze singer-songwriter aan dat hij nog veel meer in huis heeft en zeker mag laten horen. Of op de manier zoals Bingham een knock-knock-joke vertelt: “Guess who is knocking on the door? It’s me motherfucker, I’m knocking on the door!”
.jpg)
Prosperina - Faith In SleepIn de lange file van aanstormende talenten bevindt zich regelmatig een...
.jpg)
Black Country Communion - Afterglow Black Country Communion is een Brits-Amerikaanse supergroep met Glenn...