The Raveonettes - Observator Recensie op Podiuminfo

2012-10-27 Het tienjarig bestaan van het Deense indierock duo The Raveonettes wordt gevierd met een nieuwe plaat: Observator. Het is inmiddels het zesde album van de band, uitgebracht onder hun eigen platenlabel Beat Dies Records. Het album dankt zijn titel aan de observaties van mensen die songwriter Sune Rose Wagner deed tijdens zijn verblijf in Los Angeles, waar hij vooral inspiratie opdeed terwijl hij onder invloed van drugs en alcohol was en tevens aan een depressie leed. De muziek kenmerkt zich door veelal tweestemmige liedjes die worden begeleid door verschillende instrumenten en samensmelten tot noise pop.

Dit wordt meteen duidelijk tijdens de eerste track van het album, ‘Young And Cold’. De overdaad aan ruis die is meegenomen in het arrangement doet je zelfs even vermoeden dat het een live nummer is, waarbij het publiek ruim drie minuten lang uit hun dak gaat. Ook doet een nieuw instrument meteen zijn intrede: de piano. In dit nummer vormt de piano in instrumentale stukken een mooie afwisseling met de gitaar. In het daaropvolgende ‘Observations’, tevens de eerste single van het album, speelt de piano de hoofdrol en zien we de popkant van deze rockband. De teksten worden afgewisseld met lange instrumentale breaks, die wat weg hebben van de muziek van Sigur Rós. Met zijn vier en een halve minuut is dit verreweg het langste nummer van Observator, maar het verveelt zeker niet.

Het tegenovergestelde kan worden gezegd van ‘Curse The Night’, dat te veel herhaling bevat en door de coupletten, ijl en met geknepen stem gezongen, niet prettig is om naar te luisteren. Gelukkig hebben The Raveonettes als vierde track gekozen voor het sterkste nummer van het album, ‘The Enemy’. Deze derde single van het album is aanstekelijk, met een toegankelijke opbouw en een heerlijke beat en gitaar. Even waan je je in de jaren tachtig.

Na een afwisselend eerste kwartier, met sterke en zwakkere songs, blijft het tweede deel van het album meer op één niveau. De nummers zijn poppy, vrolijk zelfs, en kabbelen lekker voort. Voor de laatste tracks wordt er vervolgens weer ingezet op droevigere muziek, met dito tekst, en meer ruis. Zo eindigt het album zoals we The Raveonettes kennen van eerder werk.

Met slechts negen nummers en een half uur aan muziek, is Observator een zeer kort album, hoewel ook voorgangers nooit langer klokten dan drie kwartier. Om een jubileumjaar mee te vieren, is dit album wat ons betreft net wat te kort. Wel biedt het album precies wat we verwachten van het Deense duo, dat muzikaal zelfs een stap vooruit heeft gezet: een prima gitaaralbum met als afwisseling het mooie geluid van de piano.

Recensent:Mark den Dulk Artiest:The Raveonettes Label:Orchard Records