.jpg)
2012-11-19
Haal de paddo’s maar uit de drogerij, ontsteek de waterpijp en draai een vette joint, want Obelyskkh heeft een nieuwe plaat uitgebracht. Het woord geestverruiming lijkt namelijk door dit Duitse kwartet te zijn uitgevonden. De muziek op White Lightning neemt je mee op een trip die bestaat uit doom, stoner, postrock en drones en is een prima begeleiding bij het gebruik van genoemde pretmiddelen. Gelukkig had uw recensent die middelen niet nodig om van deze psychedelische trip te kunnen genieten.White Lightning is de tweede plaat van deze band met de rare naam, die leden van The Walruz en Desert Sun binnen haar gelederen heeft. Het stoner-gehalte is op deze plaat het meest prominent, maar is van een ander gehalte dan we van de “normale” stonerbands kennen. Neem bijvoorbeeld het afsluitende ‘Invocation To The Old Ones’, dat vijftien minuten duurt. Het begint met kerkklokken en monnikengezang en bouwt geleidelijk op naar een zware stonerriff. Na elf minuten gaat het nummer in een versnelling en uiteindelijk eindigt de track in een soundscape met duivels gefluister. De beste referentie voor dit nummer is het Nederlandse Toner Low dat haar muziek op een zelfde wijze brouwt.
Het met vervormde stem gezongen ‘Abysmal Desert Cavern’ begint redelijk vlot, maar gaat halverwege over in een drone zoals we die van Sunn O))) kennen. De instrumentale opener ‘The Enochian Keys’, start met een spannend basloopje en dito toetsenwerk, waarna een puntige riff invalt. Pas in het tweede nummer ‘Elegy’ horen we de zwaar vervormde stem van Crazy Woitek a.k.a Ad Low. Halverwege verzandt deze ruim negen minuten durende hymne weer in een soundscape. Het bijna tien minuten klokkende titelnummer is slepend en doet door de lijzige zang aan een kruising tussen Monster Magnet en Black Sabbath denken. Het koortje halverwege is een prettige afwisseling op al die zware kost.
Eveneens in de Monster Magnet regionen zit ‘Mount Nysa, maar ook hier verandert het nummer halverwege in een tegen een drone aanleunende riff met daaroverheen een zwartgallige, zwaar vervormde grunt. Blijkbaar vindt de band zelf ook dat er wat genotmiddelen nodig zijn om optimaal van dit werk te kunnen genieten, getuige een songtitel als ‘Amphetamine Animal, dat ook mede door de elektronische bliepjes en de hypnotiserende riff ons naar hogere sferen brengt.
White Lightning is alles behalve een normale plaat, maar intrigeert en is bovenal ongrijpbaar. Na een uur psychedelica is het wel weer prettig om zachtjes op aarde te landen, maar dan heb je ook een prettige reis door het universum van Obelyskkh gehad. Zonder ook maar ergens van gesnoept te hebben overigens.
.jpg)
Devil Sold His Soul - Empire Of LightWie niet van sombere muziek houdt kan beter direct stoppen met lezen, want...
.jpg)
Pro-Pain - Straight To The Dome Hoewel Pro-Pain al sinds de vroege jaren negentig een voorloper in de...