.jpg)
2012-11-05
Tegenwoordig wordt het steeds moeilijker om met iets origineels op de proppen te komen. Elk denkbaar genre is ondertussen wel al bedacht, dus wat je dan krijgt zijn diverse kruisbestuivingen van genres. Zo zochten onlangs Muse, Papa Roach en Korn de dubstep op om te vernieuwen en is Enter Shikari een pionier in kruisbestuiving geworden. In de lijn van de laatstgenoemde is er een reeks aan bands gekomen die veel meer elektronische elementen gebruiken in hun metal. Asking Alexandria en We Came As Romans maken hier furore mee, maar The Word Alive zit ze vlak op de hielen. Hun nieuwe plaat Life Cycles versterkt die positie. Life Cycles biedt iedere fan van harde muziek wat wils. Het kan ongelofelijk bruut zijn, á la Parkway Drive, maar ook een gevoelig vleugje hebben in de stijl van Escape The Fate. Alle tracks hebben een bepaalde charme over zich. Het zijn dertien losse ritjes in een achtbaan met allesvernietigende breakdowns, maar ook momenten waarin de buikkriebels helemaal opleven. Indoor-achtbanen welteverstaan, want veelal word je in het donker gelaten over wat er te komen staat. De band weet wendingen te nemen als een Speedy Bob in Bobbejaanland en je door elkaar te schudden als houten achtbaan.
De titeltrack is één van de hoogtepunten, wat vooral komt door de aanstekelijke strijdkreet aan het begin: “I'd rather die for what I believe, than to live a life without meaning!”. Het is ook de thematiek van dit album. Daar waar het vorige album een terneergeslagen sfeertje had, is Life Cycles een heel stuk positiever. Zo is opener ‘Dragon Spell’ het aanstaande anthem voor de fans, die ze ook wel als familie bestempelen: ”This is a family, we won’t crumble in the faces of our enemies!”. Het album gaat over opgroeien en hoe je daarin met tegenslagen omgaat of deze zelfs overwint. Alles voorzien van een sfeervolle ambiance, neergezet met een keyboard, die het geheel interessant houdt om naar te luisteren. Een nummer als ‘Evolution’ werkt toe naar een heerlijke climax, wat juist zo goed werkt met die elektronische elementen. Subtiel gebruikt, maar allesbepalend.
Ook slaagt vocalist Tyler Smith er goed in om te schakelen tussen de zware screams en de emotionele zang. Hoewel het wel voor zich spreekt dat dat in de studio een stuk eenvoudiger is dan live. Dinsdag 13 november mogen ze zich dan ook in de 013 bewijzen als voorprogramma van Parkway Drive, samen met Emmure en Structures. Het belooft een veldslag te worden met vier bands met ieder een stugge schare aan fans, maar met Life Cycles komt The Word Alive zeer beslagen ten ijs.
.jpg)
Sophie Hunger - The Danger Of LightDe carrière van Sophie Hunger verloopt tot nu toe redelijk crescendo. Na...
.jpg)
Karsu - Confession Al voor haar debuutplaat heeft de inmiddels 22-jarige Karsu een...