Tekstueel gezien is het centrale thema van het album de wens de moderne wereld de rug toe te keren. Terug naar het eenvoudige leven op het land, waar men in de deugd van arbeid alles zal vinden wat men maar nodig heeft in het leven. Dit zie je ook terug in de songtitels zoals We Gathered in Spring, It Covers the Hillsides en Chasing after Deer. Het geeft niet bepaald de indruk dat ‘Trails of Van Occupanther’ een cd is die je opzet in je ‘gepimpte’ ride op weg naar een hippe club downtown. Het is dan ook niet geheel verwonderlijk dat de band haar muzikale inspiratie vond in de muziek van de jaren ’70. Het was in die zelfde jaren dat Peter Gabriel in Genesis zong over dromerige fantasie werelden en reusachtige vleesetende planten.
Ook de muziek klinkt bij vlagen alsof er dertig jaar terug in de tijd is gegaan. Alleen de productie verraadt een wat meer recentere datum. De muziek laat zich dan ook het best vergelijken als een mix van The Beach Boys, Genesis, Alan Parsons Project en Radiohead. Ongeveer ook zo’n dertig jaar muziek samengevat. De vergelijking gaat dusdanig op, dat er vraagtekens te plaatsen zijn bij het unieke waarvan de band zelf sprak in de beschrijving van de muziek op het album. Wellicht bedoelden ze het feit dat elk nummer op de cd, ondanks de vaak sterke parallellen met een band als Radiohead, bijvoorbeeld bij het nummer Branches, met een eigen sausje overgoten is.
Die muzikale saus van Midlake werkt overigens wel degelijk op de smaakpapillen. De nummers zijn stuk voor stuk mooi, danwel aangenaam aan het gehoor. Vooral de sfeer in het nummer Van Occupanther is erg goed gelukt en klinkt bijzonder fraai. Het is dan ook misschien wel het beste nummer van de cd. Fans van de muziek van Radiohead zullen het al even genoemde nummer Branches ook zonder twijfel kunnen waarderen.
Tot slot een antwoord op de vraag die overblijft: wie is toch die Van Occupanther? Volgens de band is hij een in zichzelf gekeerde wetenschapper, woonachtig in een klein dorpje waar de lokale bevolking hem niet echt weet te waarderen. Het laat zich raden waarom: omdat hij anders is dan de dorpelingen. Het is tekenend voor de cd van Midlake. Een band die tekstueel de moderne wereld de rug toe wil keren, en haar cd dan vervolgens vernoemt naar een fictieve wetenschapper, vaak een personificatie van moderniteit. Een band die met haar muziek levens meent te kunnen veranderen, maar waarvan we toch moeten constateren dat de nummers, hoe fraai soms ook, toch ook weer niet zo uniek zijn. Een cd dus, die ondanks de beweerde schoonheid, niet slaagt in al haar mooie bedoelingen.
Xilke - AwaitXilke is een project van Silke Kammer (tekst en vocalen) en Budy Mokoginta...
Miss Antarctica - Lost Electricity Het debuutalbum van Miss Antartica heeft vier jaar op zich laten wachten,...