Gelukkig stelt Lights Out niet teleur en doet Graveyard gewoon waar het goed in is. De band klinkt bevlogen, de sound is ten opzichte van Hisingen Blues hooguit iets verdiept en dat houdt in dat de uptempo nummers wat meer zijn ingeruild voor stemmige nummers die een flinke dosis soul bevatten.
Opener 'An Industry Of Murder' beukt er nog vertrouwd op los, maar in het prachtige 'Slow Motion Countdown' wordt gelijk al flink gas terug genomen met een bevlogen zingende Joakim Nilsson. 'Seven Seven' dendert door als Deep Purple in haar beste dagen.
In het gestaag groovende 'The Suits, The Low & The Uniform' laat Graveyard zich van haar meest politiek bewuste kant horen en het duistere, met onheilspellende orgelklanken doorspekte 'Hard Time Lovin' behoort tot de uitschieters. 'Goliath' rockt weer voluit met Nilsson die uit z'n plaat gaat.
Op Lights Out consolideert Graveyard haar sound en daar is in dit geval niks mis mee. De formule werkt en de band heeft zich met Hisingen Blues in de voorhoede van de retrorock genesteld. Die positie komt met deze plaat geen moment in gevaar, de goede songs spreken wederom voor zich.
Baby Guru - PiecesHet is niet voor niets dat deze band aan het indie-labeltje wordt gehangen....
Vonder & Bloom - Shouldn`t Say This Je kent Nina Ebbenhout en Caroline Ouwendijk, oftewel Vonder & Bloom ,...