Het album trapt af met de bluesy titeltrack, een liedje dat door het trage ritme en lekkere instrumentatie seks ademt. Vooral de gitaar in dit nummer is hier verantwoordelijk voor. Lotterman zingt geheel op zijn eigen manier; rauw, laag en opvallend volwassen voor zijn leeftijd. De teksten zijn veelal korte verhalen, dat valt vooral het op in het fraaie ‘Evening Sun’, dat één van de hoogtepunten van het schijfje is. De muziek is zeer afwisselend te noemen. Van blues gaan we naar pop, en van jazz gaan we naar pianoballades. Ook wordt country niet geschuwd: op het geslaagde ‘November’ gaat het tempo flink omhoog en schieten spontaan beelden uit oude westerns aan je geestesoog voorbij.
Door de eigenzinnigheid in muziek en zang zal de muziek die Lotterman samen met zijn band presenteert op dit schijfje niet aan iedereen besteed zijn. Het is moeilijk in een hokje te plaatsen en dat is tegelijkertijd een zegening en een vloek. Ook zijn de hier en daar behoorlijk lange songs soms ietwat moeilijk te behappen. Toch lijkt het mij dat de muziek van deze ervaren songwriter opnieuw zijn publiek zal vinden. Een vakkundig gemaakt album met organische songs van vlees en bloed.
Boys Noize - Out Of The BlackIn de electro-golf die ons onder meer Justice, Simian Mobile Disco en...
Various - Haarlem Vinyl Stad Kort voor Record Store Day 2012 verscheen het bericht dat vijf Haarlemse...