Deze titel betekent eigenlijk de anatomische overgang van normale gezichtshuid naar de roder gekleurde huid van de lippen. Hiermee laat de zangeres zien dat de onderwerpen en grenzen die ze aansnijdt op het album divers zijn, maar toch overlappen met eenieders dagelijks leven. Zo zijn thema’s als de huiselijke situatie en de onzekerheid van het muzikantenbestaan terugkerende onderwerpen. Maar door de hele plaat loopt de lijn van boosheid en desillusie naar het accepteren en weer hoop krijgen op een betere toekomst.
De verschillende onderwerpen worden vaak met simpele teksten beschreven, al is alles met een dikke knipoog te beschouwen. Zinnen als ”Blowjobs, no kisses, a fine romance this is. We’ve done everything and still I feel nothing” tonen de duistere, wat wanhopige toon in het begin van het album. De wijze waarop dit nummer, ‘Hookup Girl’, is opgebouwd, komt op een bepaalde manier in veel andere liedjes terug. Vaak is het zo dat een nummer niet eindigt zoals het begon. Zo begint bijvoorbeeld ‘In Vitro’ erg rustig, om dan uit het niets in tempo te versnellen. Aan een kant leuk voor de variatie. Toch komt het regelmatig onrustig over. Het zorgt dan ook voor minder toegankelijkheid van de muziek: het luistert niet altijd even lekker.
Viv Albertine heeft een hele batterij gastmuzikanten laten optrommelen om de baspartijen te vertolken. Hierbij zitten vele bekende namen als Tina Weymouth (Talking Heads), Glen Matlock (The Sex Pistols), Winston Blissett (Massive Attack) en Jack Bruce (Cream). De baslijntjes zijn dan ook prima in orde, al is niet helemaal duidelijk wie nou wat speelt. Ook kunnen ze niet alle liedjes redden van de simpele melodielijntjes en de soms wat zeurend klinkende vocalen. Dit alles had na die lange afwezigheid nog wel wat beter gemogen.
Wouter Wierda - Neobash!Saxofonist Wouter Wierda kan veel meer dan alleen toeteren, hij is ook...
In-Kata - Thanatopraxis Voor goede muziek moeten we tegenwoordig regelmatig naar onze zuiderburen...