.jpg)
2012-12-27
Saxofonist Wouter Wierda kan veel meer dan alleen toeteren, hij is ook bedreven in componeren, arrangeren en produceren. De laatste jaren werkte hij aan zijn eigen project genaamd Neobash! waarin hij zijn talenten naar hartenlust kan combineren. Daarbij riep hij de hulp in van beatprogrammer (en Caro Emerald's producer) Jan van Wieringen en een zeer diverse groep muzikanten die hun sporen hebben verdiend in de muziek, waaronder Hardy Fischötter(drums), Gregor Sonnenberg(basgitaar) en Maarten Helsloot(toetsen). Daarnaast doen ook twee mc’s mee, te weten Master Surreal en King Jule. Aan Wierda de taak om deze ingrediënten tot een smakelijke cocktail te mixen. Dit collectief belooft een spannende sound op te leveren en die krijg je ook. Track nummer ėėn ‘Neofunk’ spettert al meteen de pan uit. De referenties aan ene James Brown zijn niet van de lucht. Het heeft een vette groove en is voorzien van raps van beide mc’s. Funk blijkt al gauw de verbindende factor te zijn op dit album. Wierda zorgt wel dat hij niet in herhaling valt; bij iedere track liggen de accenten net even anders. Veel tracks veranderen gaandeweg van tempo en vaak zelfs van stijl. 'Soul Snatcher' begint bijvoorbeeld heel relaxed en jazzy maar wordt steeds pittiger. Doordat dit vloeiend gebeurt is het geen ruwe botsing maar een versmelting van heel verschillende stijlen. Ook de interactie tussen analoge en elektronisch tot stand gekomen geluiden maakt het geheel eigentijds en spannend om te beluisteren.
Maar er zijn ook wel songs die eenvoudiger in elkaar zitten. 'Fitness' is bijvoorbeeld van de eerste tot de laatste seconde een pompende dancetrack met een diepe bas en dansbaar ritme; als je bij dit lied niet gaat bewegen ben je dood. Meteen aansluitend daarop komt 'Grown Man', een stukje late night jazz dat beelden oproept van een jazzclub in de late uurtjes. De raps van King Jule maakt het helemaal van nu zonder die smooth sound teniet te doen. 'Hits' is een instrumentaal stuk dat klinkt als een improvisatie met synths en pittige beats. Eén van de lekkerste nummers is 'Funky Bash'. Dit is er weer eentje waar James Brown trots op zou zijn; schetterende trompetten over een onweerstaanbaar ritme. Aan het einde krijg je eerst 'Old Skool' voorgeschoteld, een track waarop de mc’s rappen zoals de pioniers van de rap dat deden. De rollercoaster eindigt met ‘Update’, dat heel ontspannen begint maar uiteindelijk pittig en freaky wordt.
Neobash! is een album met erg veel variatie, je hoort een bijzondere blend van funk, jazz, hiphop en dance. De tracks zijn soms ontspannen en soms dansbaar, maar altijd funky met een hoofdletter F.
.jpg)
Pop Levi - MedicineOm te zeggen dat de Britse Pop Levi zichzelf hoog heeft zitten is een...
.jpg)
Viv Albertine - The Vermilion Border The Slits was een punkband uit de jaren ’70 die opviel vanwege de overwegend...