.jpg)
2012-12-04
Bij onze zuiderburen zit er wat in het water, want zie wat een gave bands er daar toch de laatste jaren vandaan komen. Lost Souls Carnival is een Belgische rockband die aan heel veel namen doet denken, maar toch met een redelijk eigen geluid komt. De hedendaagse rock wordt op de debuut EP LSC Sounds mooi versmolten met jaren zeventig rock en psychedelica. In zeventien minuten komen vier nummers langs die al snel naar meer smaken. Het eerste nummer ‘Lazy Eye’ combineert een stonerriff met de emotionaliteit van Pearl Jam. Het basloopje en de bevlogen stem van zanger Jonas zorgen ervoor dat het begin al niet meer stuk kan. Tweede nummer ‘Nadine’ start met een vervormd gitaarloopje waarna een traag basloopje wordt vergezeld van een wederom fantastisch zingende Jonas. Het gecontroleerd uitbarstende gitaarwerk zorgt voor de juiste contrasten. Prachtig!
In ‘Little Miss Seventeen’ wordt psychedelica gekoppeld aan blues, getuige de mondharmonica. De licht vervormde stem zorgt voor de nodige variatie. Het geheel doet soms ook wat aan The Doors denken. Iets wat ook zeker opgaat voor afsluiter ‘Tired Of Talks’. Het ingetogen basintro krijgt mooi gezelschap van een gitaarriff, waarna Jonas bedachtzaam invalt en beurtelings wel wat doet denken aan Jim Morrison en Layne Staley (Alice In Chains). De uitbarstingen zorgen ervoor dat we aan de plaat gekluisterd blijven.
Het is duidelijk dat we met een sappige en verse loot aan de vruchtbare Belgische muziekboom te maken hebben. Lost Souls Carnival heeft een voortreffelijk debuut afgeleverd en de band zou het verdienen dat een groot label haar oppikt, want dit moet een groter gehoor bereiken. Mooi debuut.
.jpg)
Laura Stavinoha - Sweet LifeDebuteren in het Concertgebouw in Amsterdam, weggestuurd worden van het...
.jpg)
Dresden/Leningrad - Vader Wat doet dit ons weer terug verlangen naar de ouderwetse demo’s van weleer. U...