Sweet Life is een EP bestaande uit een zestal rustige, vrolijke popsongs. De ondergaande zon die te zien is op de cover schijnt symbolisch door de hele plaat. Dat blijkt ook uit de opgewekte melodieën van de begeleidingsinstrumenten. Onder andere een cello, viool, saxofoon en contrabas spelen mee. Ze zijn tegelijk goed op elkaar afgestemd. Nooit overheersend of afleidend van het geheel, maar des te meer aanwezig.
Laura’s heldere sopraanstem vormt een wat vreemde mix met de liedjes. Het is een combinatie die je niet snel hoort binnen het genre. Toch doet de zangeres niet helemaal afstand van haar operakunsten, te merken aan sommige uithalen en toonhoogtes die her en der verstopt zijn. In het slotnummer zit zelfs een bijna hysterische uithaal. Gewaagd maar iets minder geslaagd, al toont Stavinoha hiermee wel haar lef. Radiohits zitten er niet tussen, al lijkt de zangeres ook niet voor te gaan. Ze doet gewoon haar eigen ding.
De titeltrack ‘Sweet Life’ is het mooiste nummer van de EP. Rustige drums, een simpele maar daardoor goed passende vioolpartij en wat begeleidend gepingel van de akoestische gitaar vormen de achtergrond. Heerlijk om helemaal tot rust te komen. Dit lijken de muzikanten zelf ook te beseffen. De laatste paar maten klinkt er namelijk een snurkend persoon tussendoor. Komisch.
Laura Stavinoha mag tevreden zijn met haar debuut. Aan de ene kant heeft ze popliedjes gemaakt en aan de andere kant is ze toch niet teveel van haar vertrouwde stijl afgeweken. De combinatie zorgt voor een ontspannen verzameling liedjes die soms wat vreemd aandoen, maar tegelijk ook ruimte blijven bieden voor haar eigen stemgeluid.
Jello Biafra and the Guantanamo School of Medicine - Shock-U-Py!You can’t teach an old dog new tricks. Het is een Amerikaans gezegde dat...
Lost Souls Carnival - LSC Sounds Bij onze zuiderburen zit er wat in het water, want zie wat een gave bands er...