.jpg)
2012-12-03
Na Bring It On en Synrise komt het Belgische Goose nu met het derde album, getiteld Control Control Control. De vierkoppige electroband werd bij de opnames geholpen door producer Paul Stacey, die eerder werkte met Noel Gallagher en The Black Crowes. Het was de eerste keer dat Goose met een producer werkte, voorheen hield de band alles in eigen hand. Subtiliteit was nooit het sterkste wapen van Goose en ook op Control Control Control is het weer van dik hout zaagt men planken. Wie de band ooit live aan het werk zag, weet echter dat de beukende sound van Goose zeer geschikt is om festivaltenten mee op z’n kop te zetten. De bandleden zelf beschouwen de liveshows inmiddels als het belangrijkste onderdeel van Goose en daarom besloot men de nieuwe plaat meer vanuit het live-gevoel te benaderen.
Op de eerdere platen werden partijen vaak apart opgenomen en dan vervolgens over elkaar geplakt en voorzien van allerlei effecten. Voor Control Control Control gingen de heren gewoon met z’n vieren de studio in om de nummers in één keer op de band te knallen. Deze aanpak resulteert in een energieke plaat die wat steviger is dan zijn voorganger.
Control Control Control opent met het bijna zeven minuten durende ‘Control’, volgens de band zelf een new wave discosong. Het nummer is behoorlijk hard en uitbundig en in gedachten zie je een zwetende festivaltent op en neer golven. ‘United’, dat erg sterke synthesizerlijnen bevat, ligt in het verlengde van ‘Control’. Dit geldt ook voor het instrumentale ‘Fatal’, waarin echo’s van de vroege Simple Minds te horen zijn.
De basis van ‘Modern Times’ wordt gevormd door een driekwartsmaat en de melodie van deze song nestelt zich meteen in je hoofd. ‘Real’ is een hoekige, vrij kale rocksong. Dit had ook gemaakt kunnen zijn door een rockband met een synthesizer. Ook ‘Lucifer’ rockt behoorlijk, maar deze song is wat meer aangekleed en hetzelfde geldt voor ‘Come On Strong’.
In ‘Right In The Game’, de voorlaatste track van Control Control Control, slaat Goose wat te ver door naar de rock-kant. De passage met raps, waarin Goose probeert om Rage Against The Machine na te doen, vormt met afstand het zwakste gedeelte van het album. Het is een smetje op deze verder uitstekende plaat. Gelukkig is de beatloze afsluiter ‘Rise And Fall’ wel weer gewoon goed.
Na de conceptplaat Synrise komt Goose op Control Control Control weer wat spontaner uit de hoek. Het album is gemaakt met het oog op de liveshow en bevat flink wat nummers die daarin goed tot hun recht zouden moeten komen.
.jpg)
Sukilove - Drunkaleidoscope ”In een wereld waarin dubstep en co de mensen in hun ban houdt en de...
.jpg)
The Tragically Hip - Now For Plan A Je hebt van die bands; wars van alle trends maken ze gewoon plaat na plaat,...