Het album start met ‘Evil Parade’, wat meteen het sterkste nummer van het album is. Lekkere rock waarbij een goede melodie en pakkende riffjes worden samengesmolten tot een nummer dat zeker de nodige zendtijd verdient op menig radiostations. Het album begint dus met een lekker startschot en de band neemt de luisteraar daarna meteen mee in het genre waar ze in uitblinken; Barbarella ademt stevige rock en daar kan niemand meer omheen.
Helaas zakt het album met de opvolgende nummers wat in. Dit kan liggen aan de mix van de nummers (de gitaren overstemmen de vocalen vaak), of aan het ontbreken van variatie op het album. De band blijft teveel hangen in zelfde sound. Het is een prima sound, een sound waar menig rockband jaloers op zou zijn, maar na verloop van tijd verliest de sound zijn kracht omdat er simpelweg te weinig variatie in zit. Hierdoor verliest Quid Pro Quo de interesse van de luisteraar. Het is eigenlijk zonde van de nummers. Het zijn stuk voor stuk prima tracks maar door het tekort aan verscheidenheid trekken de nummers elkaar naar beneden in plaats van samen een mooi album te vormen.
Al met al legt Barbarella een prima setje nummers in de schappen. De band heeft duidelijk ervaring opgedaan in de vier jaar dat ze door heel het land hebben opgetreden. ‘Evil Parade’ mag met recht een juweeltje in de collectie genoemd worden en laat de potentie van de band zien. Als het viertal ook nog iets meer ervaring krijgt in het vinden van de juiste balans voor de komende albums, dan zullen de aanvragen voor grotere zalen en festivals vanzelf komen. Kortom, een band van eigen bodem waar we nog wel van gaan horen.
The Offenders - Lucky Enough To LiveDuitsland is een broedplaats voor rockabilly-bandjes, maar ook punk gedijt...
Parkway Drive - Atlas Parkway Drive behoeft geen introductie meer. In tien jaar tijd heeft de...