Bassist Chris Mulder luisterde in de opnameperiode veel naar New Wave muziek als Joy Division en M83. Deze invloeden zijn over de hele plaat terug te horen. Al in openingsnummer ‘Allure’ klinkt het bekende gitaargeluid ons tegemoet om later nog enkele malen terug te keren. Ook lijkt het in de verte wel een beetje op The Cure. Dit alles op een positieve manier: het album opent met vrolijke nummers in een lekker tempo. Zeker niet bedoeld om bij te blijven zitten.
Halverwege de plaat is een rustmoment ingebouwd in de vorm van de nummers ‘Metamorphosis’, langzaam opbouwend naar en overlopend in ‘She Spider’. Een prachtig tweeluik van zweverige klanken en atmosferische geluiden waarin de vocalen het beste tot zijn recht komen. Dat het stemgeluid weinig dynamiek toont is hier niet erg, maar voelt op de rest van het album wel als een gemis. De melodielijnen worden daardoor wat eentonig.
‘The Persistence’ is een andere noemenswaardige track welke met simpele doch doeltreffende synthpartijen ons nog een beetje in de zomersferen weet te brengen. En dan is daar uit het niets ‘Silica’; een verrassend housenummer met beukende beats. Heel anders dan de andere liedjes: een beetje vreemd, maar wel lekker.
Daily Bread heeft haar muziek een andere richting gegeven en daarmee een toegankelijk album gecreëerd. Dat de band daarbij duidelijk geïnspireerd is door bands als Joy Division, M83, The Cure en anderen doet niet af aan de nummers. De zangpartijen hadden hier en daar wat meer variatie mogen vertonen en ook de teksten zijn soms wat simpel. Toch blijft Iterum een album met genoeg vrolijke songs om langer te blijven boeien dan een enkele luisterbeurt.
Gin Wigmore - Gravel & Wine Gin Wigmore is een Nieuw-Zeelandse zangeres die nu ook aan onze kant van de...
Royal Parks - Royal Parks Diederik Nomden is de man achter de band Royal Parks . Een eenzame reis kan...