.jpg)
2012-12-31
Aan het begin van 2000 was er een band die een fanbase rondom zich wist te scharen met liedjes als ‘MF From Hell’ en ‘Harmonic Generator’. Destijds maakten ze furore, maar door de jaren heen zijn ze meer op de achtergrond geraakt. We hebben het over niemand minder dan The Datsuns. Destijds wisten ze nog liedjes te maken me een heel eigen geluid en was de vergelijking nog te trekken met The Hives. Vandaag de dag komen ze op de proppen met Death Rattle Boogie. Hier laten ze een eerbetoon horen aan alles wat hun geluid destijds ook maar beïnvloedt heeft. Ze schromen zich niet om die invloeden duidelijk te laten horen. Ze beginnen met ‘Gods Are Bored’, wat een matige binnenkomer is, maar ze gaan pas echt los met ‘Gold Halo’. Deze heeft ook nog wel het meeste weg van eerdere releases. Een drum & bass-ritmesectie die strak op mekaar is ingespeeld. Voor de mensen die pas later bij deze band inhaken zou je al gemakkelijk kunnen denken aan Wolfmother, maar dan met net iets meer pit. Vooral de psych-rockbreakdown weet het geheel goed op te bouwen om tegen het einde nog eens vol van leer te trekken. Zo zit dit hele album vol met liedjes die je telkens op een andere manier aan andere bands doen denken.
Er is een Queens Of The Stone Age-invloed te vernemen, met een robo-riff zoals The Datsuns die in ‘Shadows Loom Large’ laten horen. Opvolger ‘Wander The Night’ heeft dan weer een hele erg The Doors-feel, inclusief galm, het duistere tempo en typerende orgelgeluid. Led Zeppelin zal door je hoofd gaan spelen als je luistert naar ‘Fools Gold’, die vaag doet denken aan ‘Immigrant Song’. Aan de andere kant staat dan weer ‘Brain Tonic’, die zo uit het boekje van de White Stripes had kunnen komen.
Dat neemt echter niet weg dat Death Rattle Boogie verder erg lekker aanvoelt. Veel van de nummers zijn onderling inwisselbaar, maar het is fijn zulke muziek te horen in een tijd waar veel door elektronica bepaald word. Ze grijpen terug naar de basis van muziek en presenteren een stuk rockmuziek zoals het bedoeld is. Niets wereldschokkends, maar eentje die het zeker lekker doet op de snelweg. Daar is dit de ideale soundtrack voor. Een verlaten route 66, zo gevangen tussen de jaren ‘60 en ‘70, waarin een groep hippies er vandoor vliegt met een Volkswagen busje. Dat soort muziek.
.jpg)
Black Marble - A Different ArrangementWe schrijven begin jaren tachtig. De wereld is in zwart en wit. Het is koud...
.jpg)
State Radio - Rabbit Inn Rebellion Soms moet je, met het schaamrood op de kaken, toegeven dat bepaalde bandjes...