De toon wordt dan ook meteen gezet met opener ‘Driftin’ Back’. Neil Young begint het nummer op een akoestisch gitaar. In deze introductie mijmert hij over voorbije dagen. Na iets meer dan een minuut komt Crazy Horse erbij en begint Young zijn elektrische gitaar te bewerken. Wat volgt is een bijna half uur durend epos. Hierin uit hij, onder andere, zijn woede tegen de slechte geluidskwaliteit van mp3’s en sluit af met de woorden “Gonna Get A Hiphop Haircut”. De meeste tijd wordt echter gespendeerd met het spelen van gitaarsolo’s.
Waar meeste artiesten na zo’n opening zouden zijn afgeserveerd als hopeloos ouderwets en zeurderig, komt Neil Young er prima mee weg. Dit is ook hoofdzakelijk te danken aan het sterke ritme van Crazy Horse. De basismelodie sleept je in een flow waar de verschillende gitaarpartijen en vocale betogen van Young perfect bovenop passen. Een sfeer die wordt voortgezet op beide schijven van Psychedelic Pill.
Bijna alle acht nummers zijn bewerkingen op dit concept. Daarbij maakt het als luisteraar weinig uit of Young mijmert over zijn grote voorbeelden op ‘Twisted Road’ of een romantische ode tijdens ‘She’s Always Dancing’. De twee grote uitzonderingen zijn het vrolijke gefluit van Crazy Horse op ‘Walk Like A Giant’ en het akoestische ‘For The Love Of Man’. Met name laatstgenoemde vormt in de stijl van ‘The Needle And The Damage Done’ een uitzondering.
Met Psychedelic Pill laat Neil Young horen nog steeds chemie te hebben met de mannen van Crazy Horse. Het album opent stomend en weet verspreid over twee cd’s keihard door te rocken. Tijdens de eerste luisterbeurten bekruipt je het gevoel dat het zelfde kunstje continue herhaald wordt. Bij herhaalde luisterbeurten wordt echter duidelijk hoe hypnotiserend de jankende gitaren werken. Zelden werk je jezelf zo gemakkelijk door een dubbel album heen.
Angie Stone - Rich GirlToen Angie Stone in 1999 met haar solodebuut kwam, leek het erop alsof de...
ke$ha - Warrior TiK ToK, hier is Ke$ha weer. De Amerikaanse popzangeres die in 2010...