Green Day - ¡Dos! Recensie op Podiuminfo

2012-12-21 Het tweede hoofdstuk van Green Day’s Magnum Opus, de albumtrilogie ¡Uno!, ¡Dos! en ¡Tré!, is aangebroken. Waar het eerste van het drietal nog enigszins teleurstelde door de weinige uitschieters, was menig criticus toch nieuwsgierig naar de volgende episode. Zou dit de garagerockplaat worden die de drie heren ons hadden beloofd? Scepsis maakte zich van mij meester toen ik hoorde dat de verschillende genres die de heren al eerder verkend hadden nu over drie verschillende platen werden verspreid, met ieder hun eigen identiteit. Was de combinatie van stadionknallers, simpele punksongs en geslaagde midtempo rockballades niet juist de sleutel tot het succes van een plaat als American Idiot?

¡Uno! zijn grootste manco was dat de mannen van Green Day trachtten te klinken zoals ze deden als vroege twintigers, terwijl ze inmiddels rond de veertig zijn. Dat kwam nogal krampachtig over, vooral in de infantiele teksten. Pluspunt was dat de zoetsappige ballades, die niets met hun imago te maken hebben, achterwege bleven. Bij beluistering van deze schijf valt gelijk op dat het songmateriaal authentieker overkomt. De mannen klinken weer als mensen die echt rocken, in plaats van mannen die de punkmentaliteit acteren. De urgentie die van tracks als ‘Makeout Party’ uitgaat, doet vermoeden dat het vuur in de band terug van weggeweest is. Nog steeds zijn veel teksten benedenmaats, maar de band weet in ieder geval nog steeds hoe een goed popliedje te componeren (single ‘Stray Heart’).

Toch weet de band wederom geen evenwichtig album uit te brengen; meer afwisseling was welkom geweest en voor een liedje als ‘Nightlife’ zouden de heren zich eigenlijk moeten schamen. Tot slot is er in de afsluiter ‘Amy’ nog een heuse ode aan wijlen Amy Winehouse te vinden. Helaas benut de band de potentie van het liedje niet ten volle en blijft het, mede door de simplistische tekst, kabbelen aan de oppervlakte. Maar al met al is album twee in het drieluik een klein stapje vooruit ten opzichte van ¡Uno!. Benieuwd naar die (naar het schijnt) epische derde.

Recensent:Etan Huijs Artiest:Green Day Label:Warner Music Benelux