Wanneer je de titelloze EP beluistert, zijn er eigenlijk maar weinig overeenkomsten met Duitse industrial bands te bespeuren. De vier korte nummers laten een vorm van rock horen die eerder in het rijtje Kensington, Go Back To The Zoo en vooral De Staat past; vlotte swingende melodieuze rock met gebruik van lichte elektronica en eigenwijze, tegendraadse overgangen.
Opener ‘Book Of Face' heeft een stuwend basloopje, een lekker pingelend gitaartje en doet wel wat aan Kensington denken. Het elektronische intermezzo halverwege zorgt voor een leuk effect. ‘Dirty Boxing’ valt op door het noisy gitaargeluid in combinatie met de elektronica. ‘Bodysweat’ is een nummer dat zo van De Staat had kunnen zijn. De staccato riffs, het tegendraadse ritme en de soms vervormde stem in dit afwisselende nummer zorgen voor die referentie. Het eveneens ruim van De Staat gelijkenissen voorziene ‘D.U.I.’ heeft een lekker pompend basgeluid. Daarbij kun je amper stil blijven zitten bij dit nummer. Het is het hoogtepunt van dit plaatje.
Ze Mannschaft heeft met haar debuut in slechts tien minuten laten horen een veelbelovende band te zijn. De heren leunen misschien nog wat teveel op de Nederlandse (en dus niet Duitse) voorbeelden, maar weten wel hoe ze goede songs moet schrijven. De eerste aanzet is er, laat er nu maar snel een volledig album komen.
Joe Cocker - Fire It UpAlweer twee jaar geleden verscheen het zeer sterke Hard Knocks album van...
Etan - Pool Of Hearts Wat moet je met het oordeel van een muziekrecensent? Zo`n “kenner” die je...