.jpg)
2012-12-20
Eerste kerstdag op de Oudegracht in Utrecht. Twee geliefden zijn blij om thuis te zijn na een aantal hectische dagen. Iets anders als rijstwafels en een potje pindakaas is er niet in huis. De zoektocht naar eten mislukt, maar de liefde stilt uiteindelijk de honger. Dit is het verhaal van Rijstwafels Met Pindakaas, het tweede album van Herberg De Troost. Het Limburgse collectief dat bestaat uit Jack Poels, Tren van Enckevort, Sjoerd Rutten en de broers Skinnie en Mo’ Jones bracht in 2009 Langs De Weg uit, waarbij gedichten van Poels als uitgangspunt dienden. Aan het mooie verhaal van de frontman van Rowwen Hèze, die absoluut tot de eredivisie van Nederlandse liedjesschrijvers hoort, wordt op het album helaas geen recht gedaan. Hierbij dient echter niet meteen naar de andere leden van de band te worden gekeken. Poels verliest de lijn van het verhaal meermaals totaal uit het oog. Op momenten dat hij uit zijn herinneringen put vliegen de onderwerpen werkelijk alle kanten uit. Zijn eerste broodje knakworst en een ontmoeting met Flaco Jiménez vormen samen het vroege dieptepunt van de plaat.
Daaraan gaat werkelijk een overdonderende start vooraf. Het instrumentale openingsnummer zet, geholpen door de kerstbellen, uitstekend de sfeer neer. Vervolgens introduceert een sprekende Poels het verhaal, waarna het prachtige ‘Slaapkamer’ volgt.“Ik luister naar jouw adem, je kijkt een beetje boos. Ligt met jezelf al ingelaten, als een dichtgevouwen roos.”, zijn de fraaie openingszinnen van een melancholisch liedje dat het fijne gevoel van thuis zijn behandelt.
De enorme wisselvalligheid van het album geeft te denken. De korte nummers waarin een sprekende Poels het verhaal uit de doeken doet zijn van hoge kwaliteit, ook als hij zoals in ‘Ierland’ weer eens afdwaalt. Daar staan onder andere het flauwe grapje ‘Kort Gazon’ en het vooral muzikaal gezien uiterst platte ‘Kip Met Chocoladesaus’ tegenover. De vele korte intermezzo’s maken Rijstwafels Met Pindakaas onaantrekkelijk om als achtergrondmuziek op te zetten tijdens het kerstdiner en het is door de zwakke nummers niet de moeite waard om er eens goed voor te gaan zitten. Nee, u kunt er beter voor kiezen om één van de vele topplaten van dit jaar nog eens een draaibeurt te geven.
.jpg)
Deftones - Koi No Yokan Deftones is typisch zo’n band die altijd meedraaide in de top, maar nooit...
.jpg)
Christopher Green - Carnival Of Rust Wie de afgelopen tijd op heeft gelet bij de afleveringen van De Beste...