Green Day - ¡Tre! Recensie op Podiuminfo

2012-12-29 Tijd voor ¡Tré!, het slotstuk van het ambitieuze drieluik dat Green Day de afgelopen maanden op ons afvuurde, met amper genoeg tussenpauze om even op adem te komen. Waar de eerste twee platen uit de trilogie voornamelijk uit stampers bestonden zou deze derde voor de nodige nuance moeten zorgen. Hier zou alles uit de kast worden getrokken; een groter instrumentarium, langere nummers en, misschien nog wel het meest welkom na de twee voorgangers: meer diepgang. Zou dit album het gevoel versterken dat de heren beter één goed en uitgebalanceerd hadden kunnen uitbrengen met de hoogtepunten uit de nu in trilogie verschenen werken? Of zou dit slotakkoord de luisteraar toch nog enigszins voldaan achterlaten en de ietwat slechte nasmaak van de eerste twee doen vergeten?

Het album begint met wat zeker een hoogtepunt uit de trilogie genoemd mag worden: ‘Brutal Love’ opent de plaat sterk en opvolger ‘Missing You’ doet zelfs aan de hoogtijdagen van de band denken. ‘Drama Queen’ is een wat flauwe ballade, die een veel te repetitieve melodielijn en tekst heeft om onderhoudend genoemd te kunnen worden. ‘X-Kid’ is Green Day op zijn radiovriendelijkst. De akkoordenprogressie hebben we al duizend keer eerder gehoord, maar het nummer luistert wel lekker weg en zou een logische singlekandidaat zijn. Het lange ‘Dirty Rotten Bastards’ is een interessante track, maar moet toch echt onderdoen voor het meer geslaagde ‘Jesus Of Suburbia’ (van het album ‘American Idiot’), ook zo’n epische punktrack die uit meerdere gedeeltes bestond.

Al met al klinkt ¡Tré! nog het meest als een op zichzelf staand album met kop en staart van de uitgebrachte trilogie. De afwisseling die miste op de voorgaande hoofdstukken is hier wel aanwezig. Helaas staan hier wederom geen nummers op die over een tiental jaar nog bij de publiekslievelingen zullen horen. De liedjes blijven over het algemeen nogal inwisselbaar; de rek lijkt uit de band. Toch weet de band een onderhoudend album te presenteren dat lekker wegluistert en het algemene niveau van de trilogie wordt met dit slotstuk ietwat omhoog gekrikt en ja, in dit drieluik had een vrij goed enkel album gezeten. Maar een band die zichzelf opnieuw heeft uitgevonden? Nee, daar is geen sprake van bij Green Day’s albumtrilogie. Hoe ambitieus het project op papier ook mocht zijn.

Recensent:Etan Huijs Artiest:Green Day Label:Warner Music Benelux