'On My Own' is een frisse jazzy track in dezelfde stijl die Caro Emerald groot maakte. Ook bij haar hoort daar een aardige dosis gypsy sound bij. Maar Ferri is wel wat zuiverder in de leer, ze heeft er geen dancesausje overheen gedaan. Al bij de tweede track trakteert de Belgische met Italiaanse roots je op iets heel bijzonders; 'Were You There' is namelijk een roerend en erg mooi gezongen pianolied. Het doet een beetje aan Katie Melua denken. Ze wisselt op deze indrukwekkende track verschillende zangstijlen vloeiend af; van fluisterend naar krachtig, van zuiver naar ruw en weer terug. Haar stem is echt bijzonder sterk. ’A Place On The Moon' is weer zo'n ouderwetse jazztrack met piano en gepluk aan een contrabas. Het catchy 'The Man Who Was Bored' is van hetzelfde laken een pak; swingende jazz met mooi gitaarspel. Dit geluid van toegankelijke popliedjes met gypsy en jazz elementen hoor je in de meeste songs wel terug,. Nu en dan zorgt Ferri ook wel voor de nodige afwisseling; 'Springair' is bijvoorbeeld een lekker ouderwetse bossa nova die je vurig naar een warme dag doet verlangen. 'This Hungry Vilain' is iets anders; een dreigende track met een bluesy gitaar.
Ferritales past in de categorie jazz/pop die de laatste jaren bij velen in de smaak valt. Daarmee zal ze in deze tijd niet de originaliteitsprijs winnen, maar ze verdient wel extra punten voor de uitvoering. Haar eigenheid zit dus niet zozeer in haar songs, maar in haar sterke zang. Als je hoort over welke bijzondere vocale kwaliteiten Sarah Ferri beschikt dan vraag je je wel af waar ze zich tot nu toe heeft verstopt. Ferritales is alleen al om die reden een meer dan verdienstelijk debuut. Maar ook los daarvan luistert het album lekker weg en heeft het voldoende variatie om boeiend te blijven.
Gerhardt - Sprawlers Gerhardt (Heusinkveld) is onder andere bekend van de bands the Realdolls en...
Young@Heart Chorus - Now Op een dag ben je dik in de zeventig en valt de aftakeling steeds meer op....