.jpg)
2013-02-06
In 2010 bracht artpop-orkest The Irrepressibles haar debuutalbum Mirror Mirror uit. Het orkestrale popgeluid dat het collectief ten gehore bracht, ging echter relatief geruisloos voorbij aan het alternatieve Nederlandse muziekcircuit. Opvolger Nude is in vergelijking met het debuut geen herhaling van zetten, want met name het gebruik van elektronica is toegenomen. Het atmosferische gehalte van de muziek blijft echter onverminderd hoog en weet na ruim veertig minuten een onuitwisbare indruk achter te laten. Het instrumentale ‘Time Passing’ is dan ook niets minder dan de poort tot het theatrale rijk dat Nude heet. De klassieke intro met de zwierige strijkers zet de toon voor een emotionele reis langs verborgen gevoelens, onbekende landschappen en imaginaire werelden.“Take off your clothes, I want to see you naked” fungeert als tekstuele opening van het album en is bij uitstek de belichaming van de expressiviteit die te horen is op Nude. De aparte en indringende stem van zanger Jamie McDermott zorgen ervoor dat nummers als het donkere ‘Pale Sweet Healing’ en ‘New World’ tot grote hoogten gestuwd worden.
Diezelfde McDermott heeft eveneens een flinke vinger in de pap in het fenomenale ‘Two Men In Love’. De wijze waarop het nummer van een rustige pianogedreven song overgaat in een weelderig geheel vol expressieve percussie, strijkers en meerstemmige achtergrondzang is indrukwekkend. De combinatie met de falsetto en uithalen van McDermott zorgt voor een werkelijk hemelse schoonheid. De kracht zit hem voornamelijk in de wijze waarop je, samen met het orkest, van het ene op het andere moment aan de andere kant van het emotionele spectrum belandt.
Het akoestische en ingetogen ‘To Be’ is aardig en doet ons in rustiger vaarwater belanden, vooraleer met ‘Arrow’ iets buiten de gebaande paden te treden. De synthesizerklanken in ‘Arrow’ zijn iets te nadrukkelijk aanwezig, wat enigszins ten koste gaat van de pure en kwetsbare schoonheid van de orkestrale composities. Iets dat ook in afsluiter ‘Ship’ nadelig werkt. Waar ‘Arrow’ echter nog net aan de goede kant van de streep weet te blijven, is dat bij ‘Ship’ niet het geval.
Samenvattend weten The Irrepressibles met hun muziek op mooie wijze kunst, theater, pop en klassieke muziek met elkaar te verbinden. Dat gebeurt in zo’n expressieve stijl en onder leiding van zo’n indringende stem, dat je de theatrale scènes bijna aan het voetlicht ziet verschijnen. Op de tweede helft van de plaat verbleekt de puurheid van de muziek echter licht, omdat daar de elektronica zo nu en dan haar stempel iets te zwaar op de sfeer drukt.
De naam The Irrepressibles is echter niet uit de lucht gegrepen, het is een adequate beschrijving van de blijvende indruk die dit ensemble achterlaat. Duidelijk wordt wel dat Nude slechts een helft van het totaalpakket is waaruit The Irrepressibles bestaat. Na het horen van dit album is het bijwonen van een live performance eerder een verplichting dan een vrijwillige keuze.
.jpg)
Stroatklinkers - Vrizze WindBluegrass is op de Nederlandse radio vrijwel niet te horen en menigeen is...
.jpg)
Cody - Fractures De Deense band Cody werd opgericht in 2004 en bracht vijf jaar later het...