Openingstrack en eerste single ‘Cool Zombie’ is een bluesy lied dat wat rommelig is maar dat er verder best mee door kan. Adam zingt dit lied met een zangstijl die hij ontleend lijkt te hebben aan Bob Dylan. Helaas zal al gauw blijken dat dit een meteen het hoogtepunt was, wat volgt is een chaotisch naspel. De amateuristische productie stoort vanaf het begin en gaat gaandeweg steeds meer storen. De zang is vaak weinig meer dan praten in het gunstigste geval doet het aan punk denken. ‘Marrying The Gunner’s Daughter’ is een van de weinige tracks waarop je met wat goede wil de stijl van de oude Adam herkent. Zo is daar het kenmerkende getrommel van zijn vroegere werk. Maar omdat Adam Ant met zijn tijd mee wil gaan is het lied doorspekt met moderne elementen die het eerder chaotischer dan beter maken. Dit euvel hoor je ook op het hele album terug, hij probeert van alles tegelijk maar het resultaat is een allegaartje van stijlen. Maar erger is dat de tracks vaak klinken alsof ze nog maar halverwege het productieproces zijn. 'Valentines’ zuigt bijvoorbeeld echt enorm en die arme Ant zingt het alsof hij langzaam gemarteld wordt.
Dit album klinkt half af en had met goed sleutelwerk in ieder geval stukken beter kunnen zijn. Er is niets mis met een ongepolijst geluid, maar dit is niet eens grof geschuurd. Maar ook een betere productie had de zwakheid en wisselvalligheid van de songs niet kunnen verhullen. Adam Ant verdient zeker respect omdat hij het lef heeft gehad om niet terug te vallen op twaalf varianten van 'Goody Two Shoes'. Maar blijkbaar is het voor iemand die op een voetstuk heeft gestaan moeilijk om kritisch naar zichzelf te luisteren. Met dit album maakt hij waarschijnlijk zelfs zijn verstokte fans niet blij.
A Polaroid View - DarlingOp tour met The Naked and Famous zonder nog maar een echte plaat te hebben...
iET - The Kitchen Recording Series 2 Op jonge leeftijd werd muziek iET al met de paplepel ingegoten. Ze begon op...