Tarantino is een slimme jongen als het op de muziek voor zijn films aankomt. Bij de combinatie spaghettiwesterns en muziek denkt iedereen direct aan Ennio Morricone. De naam van de Italiaanse componist, die onder andere verantwoordelijk is voor de muziek bij klassiekers als Once Upon A Time In The West en The Good, The Bad & The Ugly, prijkt diverse malen op de tracklist van de soundtrack. De sfeer in deze nummers brengt direct de beelden van onherbergzame natuur en cowboys naar boven.
De succesregisseur kiest echter niet voor de gemakkelijke weg. Opeens knalt Rick Ross door je speakers met het zeer sterke nummer ‘100 Black Coffins’. De hip hop in combinatie met bluesy gitaarklanken doet denken aan Blakroc, het hip hop-project van de mannen van The Black Keys. Helaas zijn niet alle gewaagde uitstapjes even geslaagd. ‘Unchained’, een mash-up van nummers van James Brown en Tupac, slaat de plank volledig mis. Verder zijn er veel intermezzo’s waarin dialogen uit de film te horen zijn. De functie hiervan is onduidelijk. Het grove taalgebruik en expliciete geweld dat hierin te horen is, is kenmerkend voor het werk van Tarantino en leert ons dus niets nieuws.
Het probleem met de soundtrack is dat de goede en slechte onderdelen zo ongeveer tegen elkaar af te strepen zijn. Nummers als ‘La Corsa’, ‘I Giorni Dell’ira’ en ‘Nicaragua’ zijn fantastisch en liggen in de lijn van het werk van Morricone. Daartegenover staat oubollige muziek(‘I Got A Name’) en een aantal nummers waarin de vocalen ondermaats zijn, zoals ‘Too Old To Die Young’. Dit alles wil niet zeggen dat de muziek niet werkt in de film; Tarantino wist in Reservoir Dogs zelfs ‘Little Green Bag’ goed te gebruiken. Al met al weet deze soundtrack niet helemaal te overtuigen, maar het maakt de nieuwsgierigheid naar de film zeker niet minder.
Rascal Flatts - ChangedVan Amerikaanse countrymuziek moet men in Nederland over het algemeen niets...
Serpentarius - The End Of Law Serpentarius is de welluidende naam van een Nederlands doommetal project...