Death Letters - Common Prayers Recensie op Podiuminfo

2013-02-22 Ten tijde van het debuut werd Death Letters gezien als het Nederlandse equivalent van The Black Keys. Waar de Amerikanen in de afgelopen jaren een grote doorbraak kenden, sloeg het duo uit Dordrecht een andere weg in. Op het nieuwe album Common Prayers zijn de blues-invloeden van de beginjaren niet terug te vinden. Het is te prijzen dat de Dordtenaren hun eigen gang gaan, maar ze lijken er nog altijd niet over uit welke richting ze precies uit willen. Dat levert na het twee jaar geleden verschenen Post-Historic wederom een album op waar geen lijn in zit.

Common Prayers is een soort conceptalbum dat gebaseerd is op het boek Common Prayer van Orlene Adams Hill. Zanger/gitarist Duende Ariza Lora kocht het in een kringloopwinkel toen de band op tournee door de Verenigde Staten was. Het boek bevat het levensverhaal van de schrijfster, een levensverhaal dat door Ariza Lora werd herkend en gebruikt voor de plaat. Totaal verschillende emoties vonden hun weg naar het album, hetgeen een verklaring zou kunnen zijn voor de muzikale inconsistentie. Post-rock, hardcore en ballads zijn allemaal terecht gekomen op Common Prayers.

De kwaliteiten van Death Letters zijn ondanks de inconsistentie zeer behoorlijk. Het titelnummer is een mooie opener van het album. Ariza Lora gebruikt het grote bereik van zijn stem als extra instrument in dit rustige gitaarnummer. Daarnaast zijn er gelukkig ook momenten waar alle remmen losgelaten worden. Het afwisselen van energieke en korte melodische passages in ‘Nomadic Childhood’ is zeer sterk, mede door het drumwerk van Victor Brandt. Het aantal nietszeggende nummers op Common Prayers is echter groter dan dat er lichtpuntjes te vinden zijn. In de acht minuten van ‘In Lieu Of Flowers’ gebeurt evenveel als wat andere bands in twee minuten klaar krijgen. Er zit geen opbouw in het nummer en het gaat dus nergens heen. De flirt met elektronica in ‘The Daughter Of A Diplomat’ roept de vraag op waarom het duo niet gewoon doet waar het goed in is.

Want goede muziek maken kan Death Letters wel degelijk. Bij het horen van ‘Omniscient, So You Are’ is het opeens helemaal niet meer zo erg dat The Mars Volta niet langer bestaat. Het is te hopen dat de band in de toekomst een album gaat maken dat over de hele lengte de energie bevat die in dit nummer zit. Hoop doet leven.

Recensent:Jasper Klomp Artiest:Death Letters Label:Pias