Erja Lyytinen - Forbidden Fruit Recensie op Podiuminfo

2013-02-19 Dat Finnen de blues hebben is algemeen bekend. Meestal uit zich dat muzikaal in het produceren van knetterharde metal. Niet in het geval van de Finse zangeres/slidegitariste Erja Lyytinen, want zij heeft namelijk letterlijk haar heil gezocht in de blues.

Met haar custom made Fender Stratocaster staat ze stoer op de hoes van haar album Forbidden Fruit. De Finse schone is er duidelijk veel aan gelegen succesvol te worden. Niet alleen de hoes straalt allure uit, maar ze heeft ook de hulp ingeroepen van co-songwriter Alan Darby (Bonnie Raitt, Bonnie Tyler). Het geeft de plaat onmiskenbaar een Amerikaanse sound, waar Lyytinen waarschijnlijk ook vol op inzet.

Heeft dit echter ook een goed blues album opgeleverd? Ja en nee. Door de eerder genoemde aanpak klinkt het geheel weliswaar professioneel, maar daardoor ook vrij glad en ontdaan van de scherpe randjes die blues vaak zo interessant maakt. Opener 'Joyful Misery' is een voorbeeld van de poppy kant; het nummer klinkt zeer radiovriendelijk en middle-of-the-road. Dat geldt ook voor 'Hold On Together'. Tekstueel laat ze haar hart echter volop spreken, getuige de ballad 'At Least We Still Fight'.

Het lijkt echter wel of ze pas op de tweede helft van de plaat ook muzikaal wat schroom van zich af gooit. Pas op 'Death Letter' en het lange jam-achtige 'Change Of Season' laat ze eindelijk die Fender eens janken en op 'Jealousy' bijt ze zelfs ongemeen fel van zich af.

Het geeft Forbidden Fruit een wat tweeslachtig karakter; enerzijds wil Lyytinen pure blues spelen, maar aan de andere kant gokt ze ook op een doorbraak aan de andere kant van de oceaan. Neemt niet weg dat liefhebbers van bijvoorbeeld Alannah Myles of Melissa Etheridge hier een prima plaat aan hebben.

Recensent:Mark Michels Artiest:Erja Lyytinen Label:Ruf Records