.jpg)
2013-03-03
Altijd lekker, even beuken met een symfonische metalplaat. En dan ook nog een uit eigen land. Uit Friesland beter gezegd. Nog specifieker: Lyonite is een uit Leeuwarden afkomstige band welke al sinds 2007 bestaat maar tot nu toe nog geen debuutalbum had uitgebracht. Daar is dit jaar verandering in gekomen in de vorm van Disguised In Darkness.Vanaf het begin is de inspiratie van de band duidelijk. Dream Theater, Nightwish en Sonata Arctica worden door henzelf al genoemd. After Forever en Epica zouden daar aan toegevoegd kunnen worden. Vrouwelijke vocalen, vingervlug gitaarspel, strakke drumpartijen met dubbele basdrum-aanslagen en toetspartijen die soms op de voorgrond staan en soms meer als aanvulling gebruikt worden. Het is allemaal van de partij. Elke muzikant vult elkaar mooi aan zodat het geheel samenhangend klinkt.
In een tweetal nummers van elk ongeveer een minuut lang laat toetsenist Maikel Pang Atjok zien wat hij allemaal uit zijn digitale piano’s kan toveren. Het resultaat mag er zijn: je bent bijna overtuigd dat er een echt orkest de muziek staat in te spelen in de studio. Zonde dat de nummers zo kort duren, al is ‘Mythical Interlude’ wel een prachtige opener voor het daaropvolgende ‘Pride’.
Er is ook ruimte voor de instrumentale track ‘Tenfold The Threshold’, waarop gitarist Wolf van Weezel compleet - maar niet ongecontroleerd - losgaat op zijn gitaar. De ‘best Frisian metal drummer 2012’ Mathijs Westra begeleidt hem hierop. Een mooie samenwerking waaruit de dynamiek tussen alle groepsleden blijkt.
Af en toe moet ik bij de vocalen denken aan Anette Olzon, de ex-zangeres van Nightwish. De stem van Claudia Edwards van Muijen komt (en misschien is dit vloeken in de kerk) eigenlijk het beste uit de verf op ‘Soundless Motions’, de ballad op het einde van de plaat. Ook hierbij mag de fraaie pianopartij niet onbenoemd blijven. Slotnummer ‘Darkness Ends’ is een stuk van ruim vijftien minuten waarmee de groep de plaat waardig afsluit.
Er was ongetwijfeld een goede reden het debuutalbum zo lang op zich heeft laten wachten. Ondanks de soms wat gekke tempowisselingen en de wat vreemde mannelijke achtergrondvocalen laat de groep zien over talent te beschikken. Disguised In Darkness is een stevig en prima klinkende eerste plaat voor de symfonische rockers uit ons eigen landje.
.jpg)
Staton - Mapped: Sins Staton was voor mij een tot op heden onbekende naam, maar wat deze...
.jpg)
Villagers - {Awayland} De wonderlijke plaat Becoming A Jackal van de uit Dublin afkomstige band...