In hun thuisland Zwitserland lijkt er geen maat te staan op de populariteit van de heren. Met de folk-revival van de laatste jaren nog steeds in volle gang lijkt ook 77 Bombay Street namelijk haar graantje te willen meepikken. Wat de Zwitsers klaarblijkelijk vergeten zijn, is dat door diezelfde folk-revival ook de roep naar originaliteit groter is dan ooit tevoren. Hoewel Oko Town - dat de opvolger is van het in 2012 verschenen debuutalbum Up In The Sky – namelijk grossiert in uiterst zomerse, optimistische en vrolijke commerciële folkpopnummers, is het gebrek aan origineel materiaal het grote manco.
Met ‘Follow The Rain’ begint het album nog enigszins aardig, maar met het kinderlijke ‘Planet Earth’ lijkt 77 Bombay Street zichzelf al snel de genadeklap toe te brengen. Teksten over indianen, superman en engelen spreken sowieso al niet direct tot de verbeelding, en de eenvoudige muzikale begeleiding doet dat evenmin. Als je even later een soort van plaatsvervangende schaamte ervaart, als je het viertal hoort verhalen over het leven van een clown, besef je echter pas dat ‘Clown’ het ongenaakbare dieptepunt moet zijn.
Op het allereerste ogenblik lijkt Oko Town op een aardig tussendoortje, maar na enkele luisterbeurten breekt het schrijnende gebrek aan originaliteit, diversiteit en diepgang het geheel onherroepelijk op. 77 Bombay Street moet dan ook vooral gezien worden als een waardevolle familietraditie die – voornamelijk voor de familie zelf - in ere moet worden gehouden. Voor de luisteraar die graag met het verstand op nul naar vrolijke, zomerse en goed in het gehoor liggende folkpop luistert, kan het gadeslaan van die familietraditie ook nog best aardig zijn. Maar de kans is groot dat zelfs die luisteraars zich, na enkele voorspelbare hap-slik-weg nummers, onmachtige slachtoffers van de commercie voelen.
Erin McKeown - ManifestaAcht Albums. Drie EP’s. Twaalf jaren van non-stop touren wereldwijd. Toch zal...
Staton - Mapped: Sins Staton was voor mij een tot op heden onbekende naam, maar wat deze...