Wat meteen opvalt is de diversiteit aan stijlen die Mckeown etaleert op dit schijfje. Waar liedjes als ‘The Politician’ en ‘Histories’ nog onder radiovriendelijke pop vallen, is een nummer als ‘That’s Just What Happened’ een jazzy nummer, dat vooral in het intro een beetje aan Norah Jones doet denken.
Lome zondagmorgen pop (denk: Jason Mraz) is er nog te vinden in het duet ‘Instant Classic’ (met Ryan Montbleau) en zo kan ik nog wel even doorgaan om mijn punt te maken. Deze afwisseling maakt het album makkelijk luisterbaar en verteerbaar.
Helaas is niet elk liedje een schot in de roos. Vooral in het middengedeelte bevinden zich een aantal ronduit saaie nummers, met als dieptepunt de titeltrack; een zes minuten voortkabbelend nummer, dat weliswaar een sterke tekst heeft, maar veel te eentonig is om de volledige tijdsduur te blijven boeien. Een hoogtepunt is er te vinden in single ‘The Jailer’; een lied waarin een goede, verhalende tekst gecombineerd wordt met een funky ritme en een lekkere melodie. En zo leunt het album een beetje op twee gedachten. Enerzijds zijn er puntige, opzwepende, swingende composities. Daar staat echter tegenover dat er zoveel tussen stijlen gewisseld wordt, dat het moeilijk is om in de sfeer van het album te komen als luisteraar. Tekst, spel en muzikaliteit is echter zo bovengemiddeld, dat het geheel toch nog een ruime voldoende scoort.
The Mahones - Angels & DevilsIedereen kent Flogging Molly en Dropkick Murphys, maar zodra The Mahones...
77 Bombay Street - Oko Town Het heeft al de nodige muzikale pracht opgeleverd, familieleden die samen het...