Terwijl de groep haar Springsteen invloeden kent, is er een beslissend rockgevoel bij ‘One Foot Out The Door’. En toch, ondanks al de koren en radio-afgestemde inhakers, lijkt Michigan Left toch meer gekenmerkt door haar ingetogen nummers, die juist niet radioproof gemaakt zijn. ‘Agent Zero’ is een langzaam opkomende affaire die gebruik maakt van de talenten van Canadese collega Kathleen Edwards. Dat terwijl de mid-tempo ‘Coffee’ weer toespeelt op een enorm grote groepsknuffel met alle aanwezigen om je heen.
Van het begin tot het eind zoals op het eerste album, hebben de Arkells hun doel geraakt. Door te kiezen voor een onherkenbare mix tussen indie en pop. Het synthesizer gevulde ‘On Paper’ en ‘Kis Cam’ zijn toekomstproof, wat tevens bevestigd werd door de 2012 Juno Award voor groep van het jaar. En meer dan verdiend.
De Arkells zijn opgegroeid en niet meer zo zeer van de party rock. Het is serieus geworden, rockmuziek die geluisterd kan worden door zowel jongere als oudere muziekliefhebbers. Rockmuziek die niet alleen goed klinkt, maar hier en daar ook heerlijk om op te dansen is. En dat is wat goede rockmuziek goede rockmuziek maakt. Het moet catchy zijn. Arkells zijn catchy, en daarmee fascineren ze niet alleen de Canadezen en Amerikanen, maar nu zelfs de Europese crowd.
Huub van der Lubbe - Simpel VerlangenNa dertig jaar muziek maken met De Dijk is het tijd voor een pauze van één...
Yes Sir Boss - Desperation State En toen was daar ineens het Britse Yes Sir Boss , een band beïnvloed door...