Eels - Wonderful, Glorious Recensie op Podiuminfo

2013-02-21 Tweeënhalfjaar jaar na de laatste release van het drieluik dat bestond uit Hombre Lobo, End Times en Tomorrow Morning verschijnt het nieuwe Eels-album Wonderful, Glorious. Het is vooral de sfeer van de muziek die bij elke nieuwe albumrelease van Eels weer onderwerp van gesprek is. De ene keer bijna depressief, de andere keer ietsjes opgewekter. Wat dat betreft zetten de positieve titel Wonderful, Glorious en de knaloranje albumcover je slechts gedeeltelijk op het verkeerde been. Everett zingt inderdaad vrolijk over samenblijven op ‘Stick Together’ en zelfs de geur van bloesem passeert even later de revue, maar met de toevoeging van de nodige melancholische tranen verliest de band zichzelf echter nergens uit het oog.

Het album opent met het sterke ‘Bombs Away’ dat het stevige begin van de plaat inluidt. Het nummer, dat gaat over iemand die er niet langer voor kiest zijn mond te houden en volledig uit zijn schulp kruipt, klinkt in zowel de instrumentatie als in de uitvoering divers en fris. Het band- en rockgeoriënteerde geluid wordt doorgetrokken naar ‘Kinda Fuzzy’ en ook het vuige ‘Peach Blossom’ is lekker stevig. Dat laatste nummer is tekstueel bovendien verrassend vrolijk en optimistisch, getuige zinnen als: ” Open the window man and smell the peach blossom, the tiger lily, the marigold ” en ”Oh my goodness, you gotta love what’s happening here, there ain’t nothing for me to fear ”.

Het in subtiele gitaartonen gehulde ‘On The Ropes’ is wat lichter gearrangeerd en bovendien het begin van de wat rustigere, meer singer-songwriter georiënteerde nummers. Het emotioneel meeslepende ‘The Turnaround’ zorgt in die context voor het hoogtepunt en is samen met het mooie en eveneens melancholische ‘A True Original’ veruit het meest beklijvend van de dertien nummers. Andere vermeldenswaardige momenten zijn het bluesachtige ‘Open My Present’, het ontwapenende ‘You’re My Friend’, dat een ode aan de vriendschap vormt, en het geheimzinnige ‘I’m Building A Shrine’ waarop Everett doodleuk zijn eigen sterfelijkheid bezingt.

Wonderful, Glorious is niet het beste wat de band gemaakt heeft, maar is desondanks een solide Eels-album, dat het kwaliteitskeurmerk zowaar achteloos in ontvangst mag nemen. Het lukt immers maar weinig artiesten op zulk hoog niveau, op zo’n consistente wijze albums van kwaliteit af te leveren. De titel Wonderful, Glorious is dan ook voornamelijk van toepassing op het gehele oeuvre van Eels, dat met het album Wonderful, Glorious een aardige maar geen opzienbarende toevoeging kent.

Recensent:Mick Claessens Artiest:Eels Label:Cooking Vinyl Records