Met een duur van nog geen halfuur voelt het album meer als EP aan dan als langspeler. Liedjes die amper over de drie minuten klokken, sporadische vocalen, uitsluitend repetitieve teksten: het is zeer zeker geen traditioneel album geworden. Vanaf de eerste seconden ademt het album inderdaad een filmische sfeer. Denk hierbij aan een soundtrack die ergens tussen Tarantino, Franse arthouse en film noir in ligt. Voor je geestesoog verschijnen beelden van rokerige restaurants in zwart-wit, verlaten snelwegen met eindeloze rechte stukken, dansscènes uit klassieke films en een gevoel van tijdloze romantiek en sensualiteit bekruipt je.
‘Gozo’s Theme’ zou perfect bij een stomme film passen. ‘ Reunion Waltz’ doet Zuid-Europees aan door de aanwezigheid van Spaanse gitaar en dissonante klanken. Het is knap dat een verzameling van korte, instrumentale muziekstukken zo veel referenties oproept en je fantasie zo prikkelt. Het album heeft als geheel ook een coherente sfeer, maar is toch divers. De muziek is zeker niet voor eenieder weggelegd, want het is mijlenver verwijderd van wat je van een singer-songwriter zou verwachten. Ik vermoed dat de liefhebber van de muziek uit de arthouse cinema van alle tijden best aan zijn of haar trekken zal komen met deze muziek.
Dit is muziek voor de liefhebber; zelfs de gemiddelde fan van Gemma Ray zal misschien de wenkbrauwen fronsen. Toch, als men buiten de kaders denkt en luistert, ontpopt het album zich als een aangename luistertrip.
Complicated Universal Cum - Hello Exit Harmony/After F Before CTwee jaar geleden maakte Complicated Universal Cum , een soloproject van de...
Solex - Solex Ahoy! Solex is eigenlijk gewoon Elisabeth Esselink. Voor haar nieuwe project...