Het openingsnummer Givin’ Up On Routine laat er alleszins geen gras over groeien. In tegenstelling tot vorige platen wordt de voet bij heftige stukken wat meer van het gaspedaal afgehouden. Deze stukken blijken in de minderheid te zijn op de plaat, aangezien er veel geëxperimenteerd wordt met lang uitgesponnen, rustige stukken.
Het geduld van de hardcoreliefhebber wordt na Circle of Promises wel even op de proef gesteld, aangezien zanger Johan 3 nummers lang er geen zin in heeft om zijn brulboei open te trekken. Dat doet hij best degelijk, al moet ik zeggen dat deze rustige nummers wel wat van de spanning verliezen die er aanvankelijk te bespeuren viel.
Bij Cleaning Up Is Taking All Of You gaat de beuk er weer even in. De combinatie van het tergend langzame tempo, en de over-the-top vocalen werken erg goed, en hier en daar lijkt PN zichzelf wel even als een doomband te beschouwen.
De diversiteit aan genres is niet mis. De oude hardcore invloeden zijn hier en daar nog te horen, maar ook genres als metalcore, screamo, mathcore, emo en ga zo maar door, vallen in het kleurenpalet van PN te bespeuren. Hierdoor komen we gelijk bij het grootste plus- en minpunt van dit album.
Door de veelheid aan genres blijft het wel een afwisselend album. Echter, de gekozen richting wordt niet helemaal duidelijk. De structuur van het geheel blijkt niet helemaal helder te zijn, waardoor de band soms even de weg kwijt lijkt te zijn.
Niettemin blijft het een zeer degelijke plaat. Fans van Neurosis, Poison the Well en ons eigen Textures doen er goed aan dit album eens een luisterbeurt te geven.
The Sedan Vault - Mardi Gras of the SisyphaHet promostukje dat zich in mijn hand bevindt laat er geen gras over groeien....
Joost Zwagerman - Perfect Day Joost Zwagerman is natuurlijk vooral bekend als schrijver en als presentator...