Dat betekent simpelweg luide muziek maken. ‘Boogie’ is een countryrock-nummer waarbij de gitaren en de mondharmonica tegen elkaar op proberen te boksen. De keiharde rock-mix doet het goed. Het zijn echter de momenten waarop het gaspedaal wat minder hard wordt ingedrukt waarop Delta Saints zichzelf bewijst. ‘Old Man’ grijpt meer terug op een kaal bluesritme. In een spannende opbouw werkt het nummer zich naar een climax met keiharde gitaren toe.
The Delta Saints weet aan de andere kant met Death Letter Jubilee net niet boven het maaiveld uit te stijgen. Keiharde countryrock in de stijl van The Allman Brothers met een poppy randje horen we immers wel vaker. De nummers zijn helaas net niet sterk genoeg om zich diep in je hoofd te nestelen. Enkele keren worden er subtiele elementen toegevoegd die Death Letter Jubilee wel wat extra identiteit hadden kunnen meegeven.
De mondharmonica-solo op ‘Chicago’ dringt bijvoorbeeld op een zinderende manier naar de voorgrond. Helaas wordt dat kunstje nergens anders zo sterk uitgevoerd. Hier en daar wordt de Zuidelijke rock aangevuld met traditionele New Orleans geluiden. Dit blijft meestal echter beperkt tot een verlegen blazer ergens ver weg op de achtergrond. Dit vrolijke geluid tussen alle boze rock had Delta Saints ook net dat beetje extra kunnen geven. Als The Delta Saints een volgende keer nog wat vaker een subtiel elementje toevoegt, levert de groep ongetwijfeld een topalbum af.
Tropical Popsicle - Dawn Of DelightZelden heeft een bandnaam zo lekker gebekt als die van Tropical Popsicle ....
Peter Doran - Overhead The Stars Het Ierse singer-songwritersgilde herbergt, met vooraanstaande namen als...