.jpg)
2013-03-16
Toen bekend werd dat The History Of Apple Pie op het nieuwe Nederlandse muziekfestival The Best Kept Secret zou spelen, raakte ik ondanks – of misschien juist dankzij - de nietszeggende bandnaam benieuwd. Een naam die al wat langer rond zong, want ook deze band werd– zoals dat gaat met die onophoudelijke stroom Britse bandjes – gehyped, gebuzzed en wat niet meer. Ze speelden op een HMV’s Next Big Thing show, ze waren band van de maand bij Rough Trade en de band Yuck liet zich uitermate positief uit over het vijftal uit London. Maakt deze band de hype (wel) waar met hun indiepopplaat Out Of View?De band speelt met hun fuzzy sound aardig in op de trend en is duidelijk geïnspireerd door shoegaze bands als Slowdive en My Bloody Valentine. Midtempo songs, standaard rock ’n roll drumpartijen, stevige baslijnen en lo-fi gitaarriffjes. Om het geheel niet te laten verzanden in een brij van geluid, zijn de melodieën en solo’s van de eerste gitarist wel lekker helder opgenomen. Bij het mixen van de plaat is de band bijgestaan door Joshua Third van The Horrors en hij schijnt met name bij de gitaarpartijen een aardige vinger in de pap te hebben gehad. Dat heeft prima uitgepakt. So far, so good. Nummers als ‘Tug’, ‘Mallory’, ‘Do It Wrong’ en afsluiter ‘Before You Reach The End’ maken de plaat zeker de moeite waard.
Klinkt de muziek van The History Of Apple Pie dan niet zo lief en nietszeggend als de bandnaam? Niet helemaal, maar toch wel een beetje (teveel). De oorzaak daarvan ligt grotendeels bij zangeres Stephanie Min met haar mierzoete geluid. Zij zingt constant op hoge toon, zweverig en moeilijk verstaanbaar. Allemaal volgens het shoegaze-boekje, maar al met al klinkt dit erg monotoon, blijkt het niet van enige inhoud en verveelt het snel. Ook op het achtergrondkoortje, dat niet verder komt dan de tweede stem, ‘oohs’ en ‘aahs’, ben je snel uitgekeken. Er ontbreekt op dit aspect duidelijk pit en onderscheidend vermogen en dat doet afbreuk aan de muzikale kracht van de plaat. Dat valt voornamelijk op tijdens de wat rustigere momenten, wanneer de band het geheel wat minder draagt. Het dieptepunt is het ballad-achtige ‘See You’, dat een pakkend refreintje heeft maar dat verder oersaai is.
Zoals verwacht is ook deze hype niet terecht. Out Of View is een aardige indie-popplaat van het zoete soort, maar zal vermoedelijk snel stof liggen te happen ergens achter in je platenkast. Muzikaal gezien zit de plaat prima in elkaar, maar de zangeres onttrekt de kleur en pit aan het geheel. De shoegaze-liefhebbers zullen met weemoed terugdenken aan de late jaren ’80…
.jpg)
Paul Kalkbrenner - Guten TagSoms levert iemand een prestatie die hij later haast niet kan overtreffen. De...
(2013).jpg)
Eric Johnson - Up Close (Another Look) Als je wordt uitgenodigd om samen met Joe Satriani en Steve Vai deel te nemen...