Het elektronische openingsnummer ‘Shiver’ laat nog niets los van de nieuwe aanpak. De ingetogen klanken krijgen verschillende lagen flink onder handen genomen vocalen over zich heen. Wanneer de mooie klanken aan het einde zijn weggestorven is het tijd voor PVT de band. De Australiërs experimenteren er lustig op los. Als de speelse baslijn in ‘Cold Romance’ nog niet aan Foals doet denken, komt dit wel op het moment dat Pike overschakelt naar zijn kopstem. Met een dergelijke experimenteerdrift is niet alle output even goed. De flauwe glijpartijen op de hals van de gitaar in ‘Love & Defeat’ zijn daar een voorbeeld van. PVT maakt het de luisteraar wat dat betreft soms onnodig lastig. Een nummer waarin de band aan de slag gaat met diepe bassen wordt bijvoorbeeld opgevolgd door ‘Casual Success’, dat zich wellicht het beste laat omschrijven als een ADHD-variant van The Cure.
PVT weet op Homosapien nergens te overdonderen. De beklemmende sfeer in ‘Electric’ brengt je zo terug naar het einde van de jaren ’70. De felle, postpunk-achtige gitaaruithalen zijn ontzettend knap, maar dan blijkt Pike zich nog te moeten ontwikkelen als zanger. Het is allemaal aan de voorzichtige kant wat Pike doet en hij grijpt je nergens bij de strot. PVT wil iets nieuws en dat kost soms tijd. Laten we dat de band in ieder geval gunnen.
Daybroke - Burn It To The GroundHet Tilburgse Daybroke is de band van voormalig Wealthy Beggar gitarist Tom...
Funeral For A Friend - Conduit Een hergeboorte mogen we het niet noemen, aldus Matthew Davies-Kreye, zanger...