Various - De Supersonische Boem Recensie op Podiuminfo

2013-02-28 “En alle muziek die overblijft, is de supersonische boem.” Deze zin komt uit ‘Vluchten Kan Niet Meer’, waarschijnlijk één van de bekendste liedjes van Annie M.G. Schmidt. Deze in 1911 geboren schrijfster schreef natuurlijk veel bekende kinderboeken, waaronder Pluk Van De Petteflet, Otje en Jip En Janneke, maar ook talloze liedjes voor televisie en theater. Vijftien van deze liedjes zijn nu door verschillende hedendaagse artiesten opnieuw opgenomen.

De Supersonische Boem opent met ‘Aan De Trapeze’, dat door Sam Valkenborgh in een zeer toepasselijk walsje is gegoten. Na Dave von Raven’s versie van ‘Emma Dilemma’ volgt het eerste echte hoogtepunt van De Supersonische Boem. Alex Roeka heeft het tragische nummer ‘De Ouwe Jacob’ een erg mooie, Tom Waits/Nick Cave-achtige sfeer meegegeven, die uitstekend bij de tekst van het liedje past.

Andere hoogtepunten op De Supersonische Boem zijn onder andere ‘De Laatste Dans” door JW Roy, ‘Vluchten Kan Niet Meer’ door Janneke Nijhuijs en Henk Koorn en ‘Aan Een Klein Meisje’ door Spinvis. Dit zijn niet geheel toevallig allemaal liedjes waarvan de teksten nu weer heel actueel zijn. Zo bezingt Spinvis in ‘Aan Een Klein Meisje’ een zeer negatieve visie op Nederland: “En alle dingen hebben hier twee kanten. En alle teddyberen zijn hier dood. En boze stukken staan in boze kranten. Dat doen boze mannen voor hun brood.”

Gelukkig zijn het niet alleen de sombere liedjes die eruit springen op De Supersonische Boem. Zo is ‘De Twips’ door Janne Schra op een zeer vrolijk jazz/swing deuntje gezet en ook ‘Duifies, Duifies’ door Roos Rebergen is erg sterk. Dit liedje lijkt Rebergen op het lijf geschreven en zou ook prima op een plaat van Roosbeef passen.

Het allermooiste liedje op De Supersonische Boem is echter ‘Sorry Dat Ik Besta’ door Gerard van Maasakkers. Dit nummer gaat over het feit dat liefdesliedjes altijd over een jongen en een meisje gaan en dus niet over twee jongens. De tekst van deze song, die oorspronkelijk in 1977 werd gezongen door Willem Nijholt, is zeer sterk en Van Maasakkers zingt deze zeer overtuigend. De muziek blijft dicht bij het origineel, maar is net wat pakkender en het nummer blijft dan ook makkelijk in je hoofd hangen.

Het is opvallend dat de teksten van Annie M.G. Schmidt soms meer dan veertig jaar na dato opnieuw, of gewoon nog steeds, zeer actueel zijn. Door De Supersonische Boem kunnen nieuwe generaties kennismaken met deze vaak ijzersterke songs.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Various Label:Excelsior Recordings