Direct bij het eerste nummer vliegen de referenties om mijn hoofd. Ik meen At the Drive-In te horen met Sparta zanger Jim Ward aan het roer. Even later klinkt er wat ambient gepriegel door mijn speakers a la The Mars Volta. Verrek, het nummer sluit af met enkele industrial drums die niet hadden misstaan op een Nine Inch Nails album.
Het promotieteam heeft zijn werk goed gedaan bij het refereren naar andere bands. Niet dat dat nodig was, Mardi Gras roept constant vergelijkingen op met andere bands zonder dat je er om vraagt. The Sedan Vault lijkt meer op een matige kopie van bovengenoemde bands, dan dat het een eigen gezicht heeft.
Hier en daar wil de band een beetje op stoom komen, maar het geheel wil maar niet overtuigen. Van degelijke songstructuren is hier weinig sprake, en het album loopt zonder veel gedenkwaardige momenten tot zijn einde. De rustige passages worden begeleidt door vocalen die vaak niet helemaal zuiver lijken te zijn.
Welnu, er zijn ook wat elementen die wat beter uitpakken. Zo is daar het prima concept (inclusief artwork), wat handelt over 3 personen die in een plaats wonen waar ze enkel mentaal uit kunnen ontsnappen. Met alle gevolgen van dien. Verder is de productie prima in orde, en is de instrumentbeheersing ook adequaat.
Niettemin stelt het album teleur. Het talent is er, nu nog betere, spannendere en vooral originelere songs in elkaar zetten.
Sparkle of Hope - It's Calculated MurderAls je deze cd op zet voelt het alsof je samen met de mannen van Sparkle Of...
PN - Through Satin Veils Gropes Desire Even denk ik dat ik een nieuwe Neurosis plaat in mijn cd-speler heb gestopt....