.jpg)
2013-03-07
Het leek een tijdlang bergafwaarts te gaan met Stratovarius. De briljante gitarist Timo Tolkki leek de Finse powermetal band de afgrond in te sleuren met zijn steeds vreemder wordende gedrag. Hoewel na zijn vertrek in 2008 de band ten dode leek opgeschreven, bleek het juist een zegen voor de band. Stratovarius klinkt tegenwoordig, ondanks dat zij bijna dertig jaar bestaat, frisser dan ooit. Op de veertiende studioplaat Nemesis klinkt de band als een hecht team en toetsenist Jens Johansson heeft hoorbaar meer te vertellen. Deze weg werd met Polaris in 2009 al ingezet, maar is op Nemesis verder uitgekristalliseerd. Er is een mooie balans ontstaan tussen het degelijke gitaarwerk van Matia Kupiainen en het spannende toetsenwerk van Johansson. Kupiainen is eveneens een uiterst begenadigd gitarist, maar is wat minder dominant aanwezig dan Tolkki. De nadruk op Nemesis ligt daardoor vooral op de songs. En die songs zijn over het algemeen van hoog niveau. Natuurlijk zitten er missers tussen, zoals het wat al te eenvoudige ‘Fantasy’, maar daar staat een flinke hoeveelheid prachtsongs tegenover die modern en geïnspireerd klinken.
Door het dominante toetsenwerk schuift de band nog wat meer op naar een symfonischer geluid en schurkt ze tegen bands als Nightwish en Kamelot aan. Het stemgeluid van Timo Kotipelto blijft altijd een wat moeilijke factor in het geluid van Stratovarius, maar hij kwijt zich adequaat van zijn taak, al verzuipt hij in de ballad ‘If The Story Is Over’ enigszins. Het doet verder niets af aan de machtige opener ‘Abandon’, met een heerlijk knorrende bas en prachtige koortjes. Ook het fraaie ‘Stand My Ground’ is van hoog niveau en komt zwaar als een stoomlocomotief binnen denderen.
Verrassend is het ultramoderne ‘Halcyon Days’ dat swingende technogeluidjes en dominante koren koppelt aan een eenvoudige maar effectieve riff en een spannend zingende Kotipelto. Het zegt veel over de nieuwe weg die de band is ingeslagen en die weg smaakt naar meer. Dragende songs als ‘Out In The Fog’ en ‘Castles In The Air’ doen wat meer denken aan de dagen van weleer, maar klinken ook frisser dan we gewend zijn. Als we de laatste tonen van de stuwende afsluiter ‘Nemesis’ hebben gehoord, beseffen we dat het uur voorbij is voor je er erg in hebt. Het zegt genoeg over deze schijf.
Stratovarius klinkt op Nemesis als een stel hongerige jonge honden. Dat de teksten, over een door vele metalbands bezongen figuur uit de Griekse mythologie, wat clichématig aan doen is van minder belang. Fans van de band zullen heel blij zijn met deze geïnspireerde schijf, die zonder meer tot het betere werk behoort in het omvangrijke oeuvre van de band. Op deze manier kan de band nog jaren mee.
.jpg)
Lucky Fonz III - All Of AmsterdamMensen vinden hem geweldig of juist helemaal niets. Een middenweg bestaat er...
.jpg)
The Besnard lakes - Until In Excess, Imperceptible UFO Het is in Montreal lonend om als koppel een band te vormen. Arcade Fire’s...