.jpg)
2013-03-22
Het Deense Patchanka begon ooit als nationale tegenhanger van NOFX, toen zelfs nog onder een andere naam. Na het optreden van Manu Chao op het Roskilde festival werd er echter een vuurtje in de harten van de muzikanten aangewakkerd en werd duidelijk dat een andere koers zou worden gevaren. Gegrepen door opzwepende Latin punk, Balkan, ska en reggae, brengt de band nu haar tweede album uit.Muzikaal gezien ligt Patchanka ergens tussen Mala Vita, Gogol Bordello en Manu Chao. Op Normalize This is echter duidelijk te horen dat de roots van de band in de punk liggen. De gitaarpartijen zijn opzwepend, fel en klinken door de galm lekker rauw. Ze vormen dan ook eigenlijk het fundament waarop de andere instrumenten zich hebben afgestemd en dat is meteen waarin Patchanka zich onderscheidt. In tegenstelling tot vooral Gogol Bordello, waarin de baspartijen overal doorheen dringen, is de galm op Normalize This allesbepalend.
En dat pakt heel tof uit. Het eerste deel van het album bestaat voornamelijk uit punkrocknummers die, met een kleine uitzondering hier en daar, lekker snel en vrolijk zijn met makkelijke refreinen. Vooral ‘Baby Bye Bye’ klinkt als een echte live-song door de toegankelijke zanglijnen in het refrein. Vanaf ‘Bordershop King’ klinken de Mestizo en Balkan invloeden ineens door. De accordeon doet sterk denken aan Mala Vita en ook de zang klinkt ineens wat melodramatischer. Het opzwepende gevoel dat de band beoogt te creëren, wordt nog eens extra versterkt door kreten als “Everybody sing nanananana!” en “Let’s Dance! Let’s Dance” en bereikt zijn climax in ‘Easy Going’ waarbij het onmogelijk stilzitten is.
Het is echter ook dit nummer dat de achilleshiel van de band toont. Er wordt alles aan gedaan om het gevoel van een live optreden neer te zetten en dat gaat ten koste van de luisterervaring. Als het nummer halverwege is wordt het volume ineens bijna helemaal weggedraaid om vervolgens langzaam weer op te komen. Zo’n fade-out mag live een goede uitwerking hebben, thuis op de bank voelt het vreemd aan. En dat is toch waar een studioalbum voor bedoeld is, om het thuis te kunnen luisteren.
Het getuigt aan de andere kant ook wel weer van lef. Er zijn tegenwoordig al zoveel bandjes die gelikt en overgeproduceerd klinken dat het ook wel eens lekker is om een wat rauwer geluid te horen. Bovendien bewijst Patchanka hiermee onomstotelijk dat de live-act staat als een huis. Dat is dan in ieder geval al een hele zorg minder.
.jpg)
Darwin Deez - Songs For Imaginative People Darwin Deez is typisch zo’n artiest die wel degelijk in het geheugen van...
.jpg)
The Virginmary's - King Of Conflict Als je aan een Engelse jongen vraagt: wat wil je graag worden later? Zijn de...