.jpg)
2013-03-20
Behalve in het alternatieve circuit spreken onze Zuiderburen ook op het gebied van de zware metalen een stevig woordje mee en zolang ze met bands als Bliksem op de proppen komen hebben ze onze zegen. Bliksem is een uit vier mannen en één vrouw bestaande metalband die speed- en thrashmetal, zoals die in de jaren tachtig opgang maakte, van nieuw elan voorziet.Door het gortdroge geluid op de debuutplaat Face The Evil gaan de gedachten gelijk uit naar albums als Kill ‘em All van Metallica of South Of Heaven van Slayer. Platen die mede door het Spartaanse maar kraakheldere geluid, en bovenal prachtige songs nog immer tot de favorieten van ondergetekende horen. Het is misschien wat overdreven om Bliksem hiermee te vergelijken, maar het is om aan te geven, welke gevoelens de band oproept. Dat de band overigens al een aantal jaren de podia onveilig maakt, is goed hoorbaar aan de strakheid. De songs op deze plaat zijn dan ook uitgerijpt op het podium.
Songtechnisch is het niveau van de genoemde voorbeelden nog niet bereikt, maar die lat ligt erg hoog. Natuurlijk is het ook niet eerlijk om een beginnende band hiermee te vergelijken, maar dat er potentie in deze band zit is duidelijk. De strakke ritmesectie begeleidt de afwisselende riffs en wat direct het meest opvalt is de uitermate sterke strot van zangeres Peggy Meeussen. Verwacht geen gothic engeltje, maar ook geen grunt. Gewoon een lekker ruige strot zoals die bij dit soort muziek past.
De plaat trapt af met het geweldige ‘The Life On Which I Feed’ dat na een akoestisch intro gelijk een Slayeriaans tempo op de mat legt, inclusief soortgelijke riffs en gitaarloopjes. Het zet de toon voor de rest van de plaat, waarbij het tempo zeer regelmatig fors omlaag gaat. Met ‘Dead End Road’ heeft de band haar eigen ‘Four Horsemen’ opgenomen. De wat meer complexe songs als Het afsluitende ‘Mr Man’ en ‘These Tales Of Tragedy’ vormen een mooi contrast met de snelheidsduivels ‘Disciples’ en ‘Face The Evil’ .
Met Face The Evil heeft Bliksem aangetoond dat het metalen hart op de goede plaats zit. De liefde voor de oude metal druipt van de plaat. Omdat die liefde verpakt zit in een aantal lekkere songs hebben zij ons hart gestolen.
.jpg)
Mozes and the Firstborn - Mozes And The FirstbornZe zullen het bij een carrièrebeurs niet snel adviseren: al je tijd gaan...
.jpg)
Ólafur Arnalds - For Now I Am Winter Jaren geleden zag ik Ólafur Arnalds openen voor het eveneens IJslandse...