Mozes and the Firstborn - Mozes And The Firstborn Recensie op Podiuminfo

Cover Mozes and the Firstborn - Mozes And The Firstborn

2013-03-25 Ze zullen het bij een carrièrebeurs niet snel adviseren: al je tijd gaan besteden aan muziek maken, in plaats van doorleren of een ‘gewone’ baan zoeken. Dat een dikke portemonnee alleen voor de lucky few is voorbestemd in de muziekwereld, mag geen geheim heten. Maar dat hield de vier twintigers van garagepopband Mozes And The Firstborn niet tegen. De sprong in het diepe levert een intrigerend titelloos debuut op.

Mozes and the Firstborn’s debuut past perfect in het jaar waarin Nederlandse bands steeds meer een internationale uitstaling krijgen, en daar ook over de grenzen van de vruchten van plukken. De rauwe pop en rockliedjes van het viertal uit Eindhoven zijn misschien nog niet een heel album lang enerverend, met name door de weinige variatie in de zang, maar de heren van Mozes and the Firstborn tonen zich volwassen liedjesschrijvers. Met veel potentie en vooral diepgang.

Single ‘I Got Skills’ kwam in aanloop naar het album uit en is representatief voor hoe de band op de eerste langspeler klinkt. Een tikje ongepolijst. Nét niet duister van aard. Met gefocuste en zinvolle teksten, stoïcijns gezongen. Memorerend aan de jaren zestig en zeventig.

Dat geluid levert een aantal ijzersterke nummers op. Bijvoorbeeld rockers ‘Seasons’ en ‘Time’s a Headache’, de mooie akoestische nummers ‘Skinny Girl’ (met sterke teksten over uiterlijke onzekerheden) en ‘Down With The Band’ en het lome ‘Party Crasher’. Het zijn geen instant hits, maar geef de nummers enige tijd en ze nestelen zich onherroepelijk in je hoofd. Dat ze het beste liedje, ‘Burn Burn Burn’, slechts als b-kantje van de eerder genoemde single gebruiken, is ze vergeven: er is nog genoeg sterk materiaal op het album te horen.

Het debuut van de vier twintigers ademt een bijna ambachtelijke manier van muziek maken. De productie is ruw; ruis en kleine missertjes zijn op het hele album te horen (aan het einde van ‘Down With The Band’ horen we zelfs de opnameknop ingedrukt worden). Dit is niet storend, sterker nog: het geeft de nummers een authentiek gevoel. In een muziekwereld die gedomineerd wordt door plat geproduceerde artiesten, is het een verademing om stel jonge gasten zo aan het werk te horen gaan. Mozes and the Firstborn, onthoud die naam.

Recensent:Jelger Woudstra Artiest:Mozes and the Firstborn Label:TopNotch